Alle inzendingen, jaar 2016, week 23

Dichtbij ben je en ik hou van je Je lijkt te begrijpen wat ik voel bent bij me en beantwoordt aan mijn vragen over samen en alleen Dichtbij ben je en ik sla je als je nog een keer zegt dat je weet wat ik voel, dat je mij begrijpt en weet waarom ik zo doe als ik doe Dichtbij ben je en er is geen ontkomen aan veroordeeld zijn tot terugkerende…

liggend onder een schaduwrijke plataan zag ik oogluikend de vage contouren van het wiegend bladerdak ik hoorde een haan kraaien en ergens blafte een hond ik wankelde op de luwe rand van gaan of blijven op de rand van waken en slapen zweefde ik de diepte in waar morpheus met zachte hand het maanzaad over mijn knikkebollend…

Op zijn betegelde vlakte ziet het Boeddhabeeldje aan de ene kant de poster met de bloemen en de boom aan de andere kant de walmende barbecue met kiloknallende plofkip het zet zijn blik op oneindig en droomt zichzelf het paradijs…

Ik voel me leeg als een landschap Iedereen weet wat of wie ik ben, maar ik zelf heb geen idee. Alles vliegt rondom mij, ik sta stil, Ben als en landschap dat liggen blijft, ook al rijdt een trein voorbij. Zoveel gebeurd Mijn gedachten volgen niet Ik denk aan vroeger aan alles en aan de liefde die ik achter liet…

Mannenstemmen harmoniëren van de tenor naar de bas. De middelhoge stem is de bariton. Zo kleurt een klankeenheid in de pas. Het mannenkoor gaat voor de zware klassieke stukken, maar schuwt ook het lichte genre niet. De kerk is met Pasen hun passie; de straat zo nu en dan voor een levenslied. Vrijwillig zingen zij. Muziek is hun hobby in…

Hoe kan afscheid zeer doen Als iemand nooit bestaan heeft De warmte die je voelde Slechts je eigen verlangen Bevroren in de kou Van de zwarte nacht Hoe kan er verdriet zijn Om iets dat nooit geweest is Slechts dromen die echt leken Net zo snel verdwenen Bij het ontwaken Uit de zwarte nacht Waarom treuren Om een fata morgana…

In een natijd bewoon ik je al Voor ogen heb ik ons steeds opnieuw: gescheiden lijken we te worden geboren in iemand anders, zelf zijn we het misschien buiten ons om Is dit genoeg, vraag ik, aan wie niet voor wie? Zelf ben ik van binnen als een ander die ik ook niet zie We leven als een gelijkenis, hoor ik, gelijk aan ons lichaam waarin…

ik kan jouw gedachten dromen maar af en toe lijkt het alsof zij een vreemde wending hebben genomen ongrijpbaar in redelijke logica nauwelijks te volgen verdwalen wij dan in emotionele golven een rollercoaster vol kleur sleurt ons onstuitbaar mee in woeste stromen ver van het gewone toch blijf je lachen grote ogen in nog meer…

Minder verfoeilijk is de schurk in lage doen dan wie schurkachtigheid verbergen achter hoge rang en schone schijn. Met redepronk te schitteren valt hun niet zo moeilijk als eerlijk mens te zijn.…

Wie wil straks nog als Pieterbaas fungeren? Het wild geraas wordt wrokkig voortgezet En zijn seizoenswerk was al erg besmet Hoog tijd een “juiste” Piet te gaan lanceren Mijn tip: maak hem gewoon half zwart half wit Als iets ons denken toont, dan is dat dit –…

Voorbij Op elke einde van de straat staat voorbij Geschreven Iedere minuut seconde Tikt De weg Die met kloppend hart Iedere dag weer start Toch is niets echt voorbij Want de mens Blijft Een Zoeker Een vinder Ons bewustzijn Blijft Bij het dragen van de tijd Schouders Want de tijd Die zonder jouw aanwezigheid in het bestaan Ook voorbij…

schatje, riep ze hees lust geen boerenmetworst, maar wel jouw scharrelvlees…

Hij die gisteren nog twijfelde, maar vandaag in het mortuarium ligt, als hij eerder had geweten zou hij gewacht hebben en zijn gezwicht? Hij twijfelde op de richel, donderde dertien etages naar beneden, daar aangekomen, was er weinig over van die mooie kerel, die twijfelde op die richel. Een uiteengespat gebeuren, wat met stoffer en blik…

Een gele bloem in 't groene gras, een gouden bloemenweide Een zonnegroet die ieder jaar ons steevast komt verblijden De vlinder van het plantenrijk die magisch transformeert Ons wensen en verlangens brengt, ons tovermagie leert Wie niet haar pracht en schoonheid kent, haar elfjes niet bewondert Die heeft zich blijkbaar nooit over natuurmagie…

Honger opnieuw Parels van Afrika droog door de grillen nukken van natuur Immer opnieuw die Afrikaanse landen zonder consequent maar zeker doortastend bestuur Een overdaad aan verstoorde verhoudingen met een zinloos bloedvergieten geen zinvólle aanwas Groei die ontbeert door droogte wordt gemist als tijd toen nog Gods water over…

Ik voelde me bedacht en stond in slaap naar mij te kijken. Weliswaar was ik tevreden maar ik voelde me alleen Het doet me goed om niets te moeten al genoot ik liever wel De tijd zal weten of het werkt De druk is uit. Mijn moet is op het blijven oude vissen.…

Diepgaande lijnen In de geschiedenis Verfijnen Ons wereldbeeld Want we zoeken naar harmonie Naar evenwicht In de verstoorde Balans Is het Europa dat zwicht Voor de stromen Van buitenaf Of is Europa laf Grenzen open Of grenzen dicht Wat is het dat Europa ontwricht…

Hij gaf mij Parkinson om mij tonen dat ook ik val onder het gewone een mens als iedereen met zwakheden en talenten Dat is alles wie ik ben vliegend als een vlinder stekend als een bij jij blijft de grootste een voorbeeld voor mij…

Weermannen en weervrouwen, je kijkt ernaar; je wilt op hun voorspelling kunnen bouwen. Niemand zo kritisch als het televisie kijkend publiek in hun repliek, bij een vooropgesteld vertrouwen. Binnen de marges van de nieuwsrubriek trekken de weerprofeten populariteit bij hun eigen publiek. Zij voorspellen, verwachten op de korte- en de langere…

en dan opeens liggen antwoorden gewoon op straat vol ongeloof dat ik daar tot dan toe aan was voorbijgelopen schud ik de waarheid van me af en doe deze jas aan als de mijne…

Even lekker weg uit de gestoorde hectiek van de stadsmensen, even lekker met mijn klauwen graaien in de modder en zoveel mogelijk onkruid eruit trekken. Lekker smullen van de eerste, rode aardbeien en frambozen. De ringslang aan de kant van de sloot een knipoog geven en met veel genoegen de uien, aardappels en courgettes poten. Genieten…

Mijn lichaam had nergens iets te verbergen, maar het verborg zich toch uit huiver voor de grote vinder die er enkel op uit was het mee te nemen naar elders. Het dierf niet te kijken, zocht beschutting achter veel te kleine handen en met die handen wist het zich geen raad. Het kroop in de kast om zoek te raken, dook dieper onder, zette zijn tanden…

jij was nog schichtiger dan een hinde kon heel snel de bescherming van wat schaduw vinden heb je nooit op de voorgrond zien treden in bescheidenheid maakte een lach jou al tevreden tot er gejaagd ging worden en jij als prooi werd uitverkoren herboren zette jij nonchalant alle jagers voor schut wond drijvers om je vingers…

In Zwitserland mocht men er over stemmen: Geef elke burger maar een basisloon En stop die bijstandsindustrie gewoon Of heeft dat te veel voetangels en klemmen? Massaal bleek men het voorstel niet te steunen Want ieder zag zijn buurman zwart gaan beunen…

Ik ben zo naakt en moet een bult verdragen Door evolutie mij ooit aangedaan Mijn waterlijf dat door het stof moet gaan En zich zo tergend traag op weg zal wagen Een meter nog naar koele bedjes sla Waar ik verholen op een bui kan wachten Dat wordt dan minstens toch een uurtje smachten Geen blauwvoer eten! riep mijn pa me na Och, mocht…

Ik adem leven ik ben op een momentum ik kies de stoffigheid van het statisch zijn of neem een besluit dat het niet makkelijk zal zijn maar wel magisch ik moet dan wel proberen te excelleren voor minder kun je falen het wonderbaarlijke einde voor je ogen niet halen maar ik wil de tol betalen voor dat groots en sprankelend sprookje…

Daar stond hij, op de richel wilde springen, zag geen uitweg zal ik wel-zal ik niet de twijfel sloeg toe. Even zag 'k hem wankelen een poging om niet te gaan daar vloog een meeuw met een dubbele schreeuw, zowel van hem als van het beest werd de keus hem ontnomen Hij stortte dertien verdiepingen naar omlaag wanneer men mij nu vraagt:…

De pijn van "zijn" zal altijd overheersen de pijn van verdriet eveneens de weemoed van wat ooit was is ineens weg, nooit meer goed. De pijn van onzichtbaar verdriet zal altijd om hen heen hangen als een doorzichtig voile waar geen traan doorkomt. Tranen die zijn opgedroogd omdat ze niet los zijn gelaten daarom zal de weemoed er blijven…

verborgen onder een vernis van zoekgeraakte woorden staken we wat we zeggen wilden in een nieuwe eenvoudige jas we vergoten geen bloed haalden niets overhoop hemel en hel bleven ongemoeid er was strijd noch gewoed in de ontembare stroom van die ingeblikte taal verloren we de vurige woordenstrijden van weleer…

Het ruist. Licht.. De dag rust onder een deken van zinderende warmte. Vaag klinkt het geluid van opgewonden kinderstemmen, spelend met het leven kent de oorsprong geen gezicht. Het broeit, elke keer.. In de dicht getrokken hemel schiet de spanning heen en weer. Luid klinken alle slagen, voor de zielen die zich in de lading wagen, is…