Alle inzendingen, jaar 2016, week 43

Zij zal naast hem staan, Hij kan van haar op aan Als ze de deur uit gaat, vertelt dat ze er wezen mag En er voor hem zijn na een klotedag Lekker tegen hem aan zitten, ook al zit hij dan te pitten Elkaar soms strelen, zachtjes knijpen Elkaar aanvoelen, willen begrijpen En ook al is die hard, elkaar soms de waarheid zeggen en ruzie durven…

is de terugweg ingezet als veel, verder weg komt te staan heb ik onderweg wel goed opgelet of droomde ik, door alsmaar voort te gaan beschrijf ik het tanend heden waar tafels en stoelen bevriezen en van mijn kamer hoeken worden afgesneden; heb ik het dan over loslaten of over verliezen het kan ook zijn dat mijn bewegende buitenring…

jouw hongerige ogen raken welvingen beroeren plooien zij heuvelen en dalen in jouw ogen zal ik meegaan van eb naar vloed en omgekeerd elke beweging zal ik volgen samenvallen met al wat er is aanzwellen zal ik met jou tot bliksem en vuur hartstochtelijk zal de nacht zijn huid na huid wegrukken huid - na huid - na huid tot enkel…

Racistische motieven zijn verzonnen een aardig kinderfeest werd zwart gemaakt nuances werden schreeuwend afgekraakt een maffe minderheid heeft dus gewonnen Wat mij betreft krijgt deze pieterman dus flink wat vegen, maar wél uit de pan!…

ik laat je vallen nu terstond vang ik je niet meer als ooit te voren toen ik mezelf in allerlei bochten wrong om je kost wat kost te redden van hetgeen dat onvermijdelijk was…

Soms zijn de druiven zuur zon -in schijn- tussen kleurend en krullend blad Soms is het leven duur niet te krijg moet je de huid duur verkopen Soms lijkt het leven als verlopen de klok aan slagen voorbij Soms proef je pas het zoet na lang wachten is.....te hopen.…

Ik zie de gekleurde draden. Ik zie ook de taaie vezels, die onze weefsels vormen. Dat zijn onze levensverhalen, geweven uit angst en moed. Het zijn onze gedichten. Zie de rode draden lopen, die ons innig verbinden. Met onze wondere wereld, en met elkaar.…

Ik ga de hele santenkraam door elkaar gooien, algemene verwarring stichten en rijk en arm samen klutsen tot een smaakvolle pannekoekenmix. Poedersuiker en bloemenhoning voor iedereen in handbereik, net als de appelschijfjes, partjes ananas en Beemsterkaas met sambal manis. De magen van armen en rijken zijn immers gelijk. We verlangen allemaal…

In duzend stukkies vlieg ik door het zwerk. Een hartklep hier, een dijbeen daar, straks leg ik nog het loodje! Een pittig vrachtje plak- en puzzelwerk voor strandwacht, eerste hulp en twintig naaisters, wat een zootje! Zeewaardig, comfortabel, vast van koers en beresterk, beloofde mij die handelaar, m’n grootje! Ik heb me duid’lijk ernstig laten…

De oude moegestreden Zwarte Piet Wordt nu door RTL opzij geschoven Alleen de kleine Halbe blijft geloven En roept dat hij het als een aanslag ziet ‘T is of hij op tv solliciteert Als nieuwe witte knecht van blonde Geert. (Een kraag een muts en nog wat veegjes roet Als schoorsteenpiet doet hij het denk ik goed.)…

Een gezicht nooit meer zien. Een gezicht zien dat niet bestaat. Langzaam duidelijker, totdat ook de kleinste rimpels, putjes in de huid een oogwenk helder zichtbaar zijn. Maar het is geen gezicht. Het was misschien een man die honderd jaar dood is, en gestorven zonder ooit te zijn afgebeeld. Er zijn er zoveel. ---------------------…

ik wil een gids in het steeds groter wordend grijze gebied van mijn leven waar vroeger kleuren duidelijk spraken raakten aan schoonheid vergrauwt de wereld snel desinteresse reflecteert matheid in het vitale licht de sprankelende helderheid is langzaamaan verdwenen nu schuifelen mensen langs het koel beton zien niet op of om uit…

Dat joch van Trump heeft weinig van een koster: “Ik, Donald Trump, ben niet gemaakt van steen”. Hij grijpt naar alle vrouwen om zich heen, Zoals naar Drake, een vroegere pornoster. Maar Trumps verweer is stommer nog dan stom, En evenals dit rijm ontzettend krom.…

over een klap in je gezicht het leven heeft wat aangericht heeft je doen sidderen in je element de kanker die signalen in je lichaam uitzendt het vreet je op je lichaam wankelt de genezing moet komen als een hemeldaad zodat voor altijd vernietigd wordt het kankerkwaad…

Een blij gezicht te zien van die blinde man. Die blinde man die zo gelukkig lachen kan om al die levenszaken zonder licht; waarop hijzelf geen zicht heeft, maar die zijn geest fantasievol prikkelt in een eigen licht. Zijn zien is spiritueel naar zijn eigen woord. Zijn zien is soms scherper dan het een ziende uitkomt en bekoort. Noem die blinde…

hou je van mij zoals ik van je hou dan maak je me blij mijn kleine lieve vrouw. kom toch naar huis want ik wil met je spelen zo liefdevol en kuis je mooie haren strelen. mijn hart zingt nu stil een lied voor de doven want wat ik nu wil zul jij toch nooit beloven…

somber en wat te zwaar maar ook hoe paradoxaal iets van een oprecht verdragen als bij een brok in de keel die je maar niet krijgt weg gedronken wanneer melancholie de kop op steekt kan je er niet om heen en misschien is het maar beter zo…

Tik of tak meet tijd waar de tijd blijft, goeie vraag is het toen, wat past?…

't Wordt lichter in de kamer, elke dag een beetje meer dat komt door de blad'ren die vallen in rap tempo neer. 't Licht kwam daardoor minder binnen werd getemperd, als het ware maar wanneer ik naar de blaadjes kijk voel 'k me bedroefd gelijk. Want al klaart 't binnen op, de bomen raken steeds meer leeg dus 't licht wat ze me ontnamen…

ondergedompeld in ’n liefdevol leven wandel je op wolken iedere dag opnieuw om vruchten te plukken doordrenkt van schoonheid kleuren de dagen meer roze evenals jouw wangen om te zoenen zo mooi…

Ontheemd Vreemd Uit de jungle Onaangepast Er is geen plek Je bent een last Ga terug Naar je eigen vaderland Dit land geeft je geen hand Dit land denkt aan zijn eigen toekomst Aan de vooruitgang Maar in de vooruitgang staan veel mensen aan kant Het midden Is een bal vol tegenstrijdigheden Want als de sporen van ons verleden Langzaam…

dit is het seizoen van de raven ze zitten overal zwart gevederde grote raven krijsen dood en verderf nu de bladeren vallen van bemoste bomen vallen ook de mensen met bosjes tegelijk de meesten verzetten zich anderen steken hun armen in de lucht en rennen door de wind over het zand van het strand zij schreeuwen de vogels uit hun…

In huis kijk ik naar de kunstwerken, die je hebt gemaakt, de tastbare souvenirs, die je hebt achtergelaten. Je schone mozaïekspiegel, waar ik liever jou dan mezelf in zie. Het kleurrijke armbandje van wol, dat ik zachtjes met mijn bibberende rimpelvingers aai. Naar je foto's kan ik niet langer dan een paar seconden kijken, want dan wordt de…

Ik stelde je een domme vraag, Tussen droopy en verliefde ogen keek ik je aan, Je lachte en liet begaan, Ik besefte deze gekke blik te laat, Voor een herkansing leek het veel te laat, Wou nog interessant overkomen, Maar de overige vragen waren te weloverwogen, Ik werd doorprikt, Geheel voor jou ongeschikt, Een blauwtje had ik opgelopen,…

Ik zal mijn weg gaan mijn weg vervolgen de bocht in gaan Misschien uit de bocht vliegen niet jokken, liegen Ik zal mijn pad gaan boos soms zelfs wel verbolgen Want het pad blijkt niet altijd geeffend .......vrij baan Zon noch maan zullen 'n onbegaanbaar pad ...immer verlichten.…

Zwaar bepantserd, met uitschuifbaar materieel kapseist hij telkens tussen duin en helm als vliegenier is hij een roekeloze die als zijn motor afslaat, neerploft In abdijbier nadert zijn ontreddering nog het meest die van een dronken tor -------------------------------------------- uit: 'Van de arena en het lastdier', 1995.…

zij hebben de deuren dicht gedaan ter voltooiing van hun leven zijn de reeds nabije dood al eerder aangegaan het huis is leeg toch klapperen er zo af en toe nog deuren alsof er leven steeds ontsnapt dat nog had moeten gebeuren de lach en traan in warme zorg de liefde van het zijn tot overgaan zij hebben daar niet voor gekozen…

De bogaard vloeit over Van rood en van wit, Waar plaats was voor lover Nam bloesem bezit; En zwaarhoofden duchten, In weelde zo groot, 't Verstikken der vruchten Uit wit en uit rood! De jong'ling omzweven De vreugd en de min, Voor d'ernst van het leven Geen zweemsel van zin; En boetpreêkers schild'ren Het blakend geneugt, Als dreigde…

Dat lied van Henk & Henk was clip en klaar, Want wie zou immers Sinterklaas niet kennen? Soms aan de drank, soms bezig te ontwennen, Maar altijd welkom, niemand had bezwaar. Straks zien we Sint en zingen blij een lied, Maar Schoorsteen Piet? Die kennen we nog niet.…

ergens langs de weg kwam ik je toevallig tegen door onvoorziene pech op onverharde wegen reed je me eerst voorbij om daarna terug te keren je opende het raampje en je zei ga jij vanavond met me mee samen reden we naar zee de radio die speelde zacht gezellige muziek voor ons twee ik voelde me echt op mijn gemak we liepen samen op het…