Alle inzendingen, jaar 2016, week 46

Mijn vader en mijn moeder. Twee mensen waar ik niet van hou. Maar dat komt nog wel. Als ze dood zijn. Mijn Anima sluipt door het huis. Zij is nog stiller dan een muis. De kleinzoon speelt met haar. Terwijl ik zachtjes naar ze staar. Mijn vader heeft mij nooit verwend. Mijn moeder heeft mij nooit gekend. Wie helpt mij in die grote nood…

In een tijd van onbehagen vrede bereikt, die helaas onvoldoende in de praktijk wordt gebracht Eeuwige strijd tussen God en Allah Eveneens dus over jouw land, nee, mijn land Onder leiding van Clinton pleit beslecht Er was oorlog en toen vrede; écht! Helaas is de mensheid verkrampt door pijn Leven zij met elkaar, geen ka- rabijn Moskee…

à Yvette Adieu. Dit zijn de laatste noten die ik gespeeld heb op mijn ribbenkast. Een kast, waarvan ik in de laden wat blanco vellen heb geborgen, papieren voor de dorst. Zij zullen met mij begraven worden, mishandeld en mijn slaven worden en adders aan mijn borst. Maar goed. Vandaag ben ik nog krekel, doch morgen ben ik mier,…

ik heb mijn hele leven tegen zwart gestreden omdat alleen in wit perspectief wordt uitgelicht wel heb ik het donker van schaduw meegenomen zoals ieder mens die in ruimte en licht wil komen alle jaren en dagen balanceer ik tussen wit en zwart en leer het kleuren van samen maar als ik mijn ogen sluit donkeren gedachten die nog lachten…

Hij moet weer voor de rechters gaan verschijnen. Vijfduizend Euro hoorde hij als eis. Hij zei: “Ze zijn bij het OM niet wijs, waarom is dat bedrag niet in Florijnen?” We moeten richting “roetveegmarokkaan”. Wellicht wil Geert die wél als onderdaan…

Ik herinner me niets en zelfs dat niet, zelfs niet de wereld en zoals ik de wereld niets meer te zeggen heb heeft de wereld mij op zijn beurt niets meer te zeggen en toch blijven woorden uit mij stromen even nutteloos en even belachelijk. Vergeet die woorden nu onmiddellijk. Ik wil door niemand herinnerd worden. Zelfs niet door mijzelf.…

een vallende ster ik sluit mijn ogen en wens liefde voor elk mens!…

Vriendschap kan waardevol zijn als een mooie diamant, met vele geslepen facetten. Toch dient men er op te letten dat zo’n kostbaar kleinood nooit in laaiend vuur belandt. Geloof het of niet, van iets wat ooit waardevol was blijft niets meer over, ook geen as; hooguit een vleugje grafiet . . . . . . niet genoeg om dit op te schrijven…

Nog is mijn kruin van herfst is het laatste blad niet naast m'n stam gevallen Mijn figuur krijgt dan dat zotte, malle de scherts van winter Een kaalheid... die me niet staat mij ouder maakt zo zonder enig jong blaadje Ik krijg een oud, bedaagd maatje glans maakt plaats voor dofheid Het is nog niet 'mijn tijd' ik ben nog…

Een aarzelende glimlach plooit de lippen, een lichtend spoortje van het denken. de tijdgeest verdampt de treden de ruimte vult zich met gebroken stemmen vermomt in watten een blik die oplicht onvoltooide herkenning er kleven beelden aan haar handen, album van de geest, bladeren verwaaien in winden die haar zijn ontvallen…

Aan de avond van deze mooie dag Wil ik U danken, Heer, voor het goede Dat U mij vandaag weer hebt gegeven Blij dat ik U hiervoor danken mag. Aan de avond van mijn aardse leven Als ik oud geworden ben, zwak en moe Mij niet meer goed kan voortbewegen Wilt U mij Heer, dan bijstand geven? Eens aan de avond van mijn leven Als ik misschien niet…

Opstaan bij het goede ochtendlicht op een dag met zo vele mogelijke gezichten; kijkt het verlangen met iets van plicht of er iets in verandering kan worden aangericht dat het wonder van morgen kan verrichten. Het wonder van de verwondering over de verbijzondering te mogen leven met de genade uit die ene hand; dat zich richt naar de zonestand…

Gegroet, verzuurde sceptici Thans kunt u zich verblijden Kijk naar de horizon en zie Welk voertuig aan komt rijden Na jaren vol van argwaan volgt hier een mooie tijding Want het betreft de wagen van De Achterdochtbestrijding Menigeen in onze stad Is al die sluwe plannen zat Niet langer…

Tenzij de richting mij verraad, Met een kus, een trapeze, Het woest geweld, de natuur Der dingen, het hete, het zachte. Ik strek mij, tot de verbeelding Waar ik tot spreek, hoek Voor hoek, en oppervlakte, Voor oppervlakte, ook neig ik, Struikel ik, bid ik zonder ophouden, Door Hem die mij kracht geeft. Een verkenning van beeld…

Door me toe te staan elke morgen de slaap van je ochtendziel te kussen red je me door je ogen te laten vlinderen bij elk weerzien een omhelzing te delen bij elk overbodig afscheid red je me je redt me met elke streling elke zucht op mijn huid elk hoofdhaar dat me toewuift in de wind je redt me met iedere mondhoek die opkrult elke…

ik keek om me heen raakte steen en cement maar voelde op dat moment geen enkele vibratie zag wolken en zon in hun herfstig gaan de wereld vluchtig passeren alleen ik bleef daar staan tot een beweging mij riep in het verstoren van stilte door een paar ogen met de soepele gang van geniep een jagende kat bracht mij godzijdank terug…

Lief, ontwaak: de late sterren doven In de koele morgenzucht, En de leeuwrik uit onzichtbre hoven Voer al door de lage lucht. Met het binnenstuwend water rijzen We in de alomme klaart: Al de tekenen der heemlen wijzen Op een gunstge vaart. Moedeloos als ballingen vernachten, Meerden we in verlaten sluis - Zie met welk ontwaken ons de goôn…

Om ons voor opvoedfouten te behoeden, Te zorgen dat de boel niet wordt verknald En redden wat er nog te redden valt, Komt er een cursus ‘Hoe je op moet voeden’. Voor opvoedfouten geldt goddank verjaring - Hier spreekt er een met levenslang ervaring.…

wat ook ik fout doe zeg het mij maar sla mij niet wat ook ik verkeerd doe toon het mij maar straf mij niet wat ook ik gebrekkig doe leer het mij maar pest mij niet wat ook ik doe verlies mij niet opdat ik mij koud voel verlaten en alleen wat ook ik doe wees niet zo hard dat ik mij angstig voel bang en verlaten wat ook ik…

Iedere keer wanneer ik het gevoel heb dat ik dieper in het rumoer moet duiken verder in de commotie, dwazer in het tumult weg van de stilte bedenk ik me bijtijds dat er iets meer is dan jij alleen die mij gezelschap houdt in samen eenzaam zijn want het zijn niet de anderen die er net als ons voor kiezen dat er geen reden is voor blijdschap…

Plaatsbepaling van belang en zegen voor wie niet altijd in de regen wil staan. Voor diegene die ook eens wil genieten als er een zon van die persoon aan de hemel mag staan. Die zon die plaats biedt onder de erkenning van de wolken; die ondanks al die anderen iets van een positieve verandering bij een ieder kan vertolken. Die voorbij gaat…

Ragfijne werelden elke druppel huilt in zeeën van beloften alles is beschreven uit liefde van de stof gedachten anders gevormd gebundelde ziele rust om in te schuilen watervleugels uit nevels onvoltooide verhalen soms hoopvol soms ontluisterend fantasie onwrikbaar, alleen verleid door zwaartekracht, transparante mantels om…

hoe, dit te evenaren een gratis kunstwerk in miljoenenvoud kleurstelling en vorm in volkomen harmonie als natuurlijke gratie juist vergankelijkheid geeft extra glans aan deze dag…

Woordloos en blind zullen We elkaar weten te vinden, Ook als De taal niet meer bestaat, De zon opgehouden is Met schijnen, Het licht zich Niet meer kennen laat…

Nooit meer: goeiemorgen, nooit meer: eet ze nooit meer: tot zo nooit meer... Nooit meer welterusten nooit meer: goeie nacht nooit meer tot strakjes nooit meer. Het enige wat rest is: Vaarwel.…

De maansikkel maait de zieke zomerblaren in najaarsnachten.…

Staande bij de vijver denk ik: 'k zou een vis willen zijn zwemmend in 't water, heen en weer, zou dat even geweldig zijn? Niet te mopperen op regen want nat: dat ben ik al dus een beetje regen zie 'k dan als extra waterval. De reiger op de kant, geef ik gewoon geen kans, sla met m'n vinnen en ontspring de reigerdans. Zou 'k dan een vogel…

Er is één groots ondergronds omarmen één diep, altoos verlangen door te geven aan nieuw leven helpen, leren, ondersteunen, in elkaar grijpende systemen, wortelend en ongezien om te groeien, rijpen, evolueren, processen die, als begrepen, ons hart, ons hele wezen alleen maar willen voeden, warmen.…

ik verdwaal in jou evenals jij in mij kleuren verkleuren dansen lieflijk om mij heen omringd door schoonheid bevrijdt de westenwind mij van dagelijkse beslommeringen zonlicht streelt zachtjes door mijn haar zo verdwaal jij in mij evenals ik in jou…

Grauwe luchten over het land, Straten bedekt met vallend blad, Natuur stervend in treurig tooi Van rotbruin, schimmelgrijs. Je dagen worden korter, Maar duren steeds te lang, Slepen zich droevig voort In mist van nevelige gedachten. Het lichtfeest, de ommekeer, Verborgen door jouw luchten Schim aan de horizon. Nog dagen te gaan .…