Alle inzendingen, jaar 2017, week 35

Het bestaan draagt, het bestaan doorstaat alles. Elke voetstap, elke handeling, elke keuze elke wandeling. Het pad dat jij gaat. Het bestaan draagt alles. De wanorde en het verdriet, alsook de tijden met zonlicht. De verwelkoming en het afscheid, de distantie en de nabijheid. Kleur geven aan het bestaan verzinken in grijsheid. De afkeer…

Ik wist het niet Echt niet En ergens ook weer wel Maar ik wist het niet echt niet dat een woedende wind zo gewelddadig kon zijn…

Alom zwaarwegend was de dag verlopen en verlangde naar zijn bed en huis even kwam het in hem op, om toch te blijven laat en ook alleen op vreemde wegen. De motor vol van eigenkracht gaf zelfvertrouwen het licht bescheen 't donker ver vooruit de bochten goed genomen, plots viel regen en bezwoer; ik houd de lome ogen open, wis het voorruit,…

Ik had haar plaatje nooit mogen bekijken maar ik heb haar aanschouwd en een betere plaats weten te bereiken Een nieuw innerlijk opgebouwd Niet het oude verdrongen en ontkend maar veranderd in liefdevolle herinnering Eindelijk weer de bewondering verkend en zoekend naar ontregelende bekoring Haar onwetende betovering zorgt ervoor dat ik mij…

Ik tel de bogen tel er vijf het moeten er negen zijn... die de Maas overspannen in -licht gebogen- lijn de rivier de baas Ik ben aldoor opgetogen over deze brug die verbindt.... het warmbloedig rood van Brabant met het zomers groen van Gelderland.…

Soms komen woorden aangewaaid die ‘k zelf niet kan verzinnen; ze spreken over licht en vreugd en oeverloos beminnen. Maar er is ook de pijn, de last, het afscheid van geliefden, de duisternis, het dwaas vertoon en ook wat ons ooit griefde. Maar ’t leven is toch eind’loos mooi, al zien we dat maar even, want door de lange jaren heen…

Het martelwerktuig dat ik heb gezien Bracht mij ook op een stuk of wat ideetjes - Hoe men dat vroeger deed zijn leuke weetjes. Best leerzaam, zo ‘n museum in Tallinn. Bevestigd werd weer eens wat ik al wist: Diep binnenin ons sluimert de sadist.…

Jij noemt het groen, Diepgroen zoals de Bladeren zijn wanneer Het hoogzomer is - Ik noem het lila, Paars als het gezicht Van iemand die sterven gaat - En toch hebben we het Over dezelfde kleur.…

boos en gelukkig stormen mijn emoties van verdrietig naar blij achtbaant het weten van ontzet naar bevrijd…

In het holst van de nacht, vraag ik me af wie ik ben. Wat we over onszelf weten, weten we van elkaar. Hoe ik over mezelf denk, verneem ik van hem, van haar. Steeds houden we elkaar spiegels voor, waarin we ons zelfbeeld kunnen zien. Voldoen we aan elkaars verwachtingen? Illusies van haar, ideeën van hem? In het holst van de nacht, besef…

ik heb ze zien lopen in het licht van weten hoe ze eruit zagen ben ik in pure verbazing vergeten lichtende vormen kleurrijk in voortdurend bewegen kon hun warme empathie voelen zonder angst over hun bedoelen zij openden dimensies die ik nog nooit had gezien onbenoembaar in woorden maar alles voelde zo eigen ik speelde…

Het is bij de belastingdienst een zooitje Wie op zijn zolderkamertje fraudeert Wordt in de regel niet gecontroleerd Dat scheelt op elke aanslag zo een rooitje Maar toch gesnapt als u uw zakken vult? Geef dan gewoon uw boekhouder de schuld.…

Vaders armen hebben mij van kinds af aan gesteund bij alles wat ik deed vaders armen waren zo bijzonder gaven veiligheid en warmte troostten bij verdriet vertelden zwijgend veel in vaders armen voelde ik me altijd kind ook toen de tijd dat anders wist maar geborgen in zijn armen zal ik nooit meer zijn nu hij veel verder is dan…

Soms denk je, het is toch een beest, de mens en koester je de irreële wens dat je -ofschoon je aan het mens-zijn went- het liefst iets anders zou zijn dan je bent. Zoals de Collie die geen schaap ooit beet of zo een apensoort met rode reet. Een blauwe reiger, landend tussen ’t riet, een vis die schoonheid in de diepzee ziet. Maar dit gebazel…

Op zoek ben ik mijn dorst te lessen mijn honger te stillen aan bloem van kelk het blad Ik sta te boek als 'vliesvleugelig' insect zwaar op de hand ben ik niet ik zing geen lied ben zelf partituur voor hen..... die zwaarmoedig zijn.…

mijn straat, toen leeg is volgepropt met auto's de stenen die ik daar ontsteeg zijn slechts te zien op foto's mijn knieën schuren langs de stoep het doelpunt op de schoenen nog hoor ik luid mijn maatjes' roep de overwinning roemen mijn straat staat stil het spel is uit, de bal diep opgeborgen weg is de warmte die 'k ervoer het bedekte…

Als eerste was er de liefde; ongrijpbaar voor de goden, voor de zielen, of de mens Hoe ver het firmament en aarde zich ook uitstrekken, hoe ver de oceaan ook reikt, hoe hoog het vlammend vuur ook brandt De liefde is altijd groter, de wind kan je niet bereiken, niet het vuur, niet de zon, noch de maan: De liefde is groter dan dit alles…

‘k Zie de zomer vergaan de bloemen die stervensmoe staan ook in mijn eigen hart is iets dat nu treurt omdat ook in mijn leven de dagen worden verkleurd. Soms kijk ik weemoedig door ’t raam toen de bloemen bloeiden, sprak ik ze nog allen aan. Nu kijk ik naar hun stengels verdroogd en verdord wachtend tot de herfst hen in grijze nevel omvormt…

Met je blote poten in de modder staan. Vallen, opstaan en weer dóórlopen. Vuile handen maken. Dat is de kern van ons bestaan. Met blije gezichten door de modder gaan. Dat is gezond voor onze geest. Sterker nog. Dat is een feest! Voor toeschouwers is het leerzaam. Voor ons die met schone handen, aan de zijlijn blijven staan.…

Een pijpenla met deuren op een rij, Een gang in een hotel is vaak voorspelbaar, Maar wat wij zagen was echt onvoorstelbaar, De architectenmoeder praat ons bij: Mijn zoon is één brok creativiteit, Alleen kan hij nooit goed zijn balkjes kwijt.…

Wie vindt het verschrikkelijk, dat wij de Romeinse tijd niet hebben meegemaakt? Dat de Middeleeuwen zijn voorbijgegleden? Wie lijdt eronder, dat de toekomst nog niet gekomen is? Mijn kleindichtertje van vier zeker niet! Spontaan liet zij een pareltje uit haar mond vallen. Zomaar, ongevraagd sprak zij: 'Als je dood bent, ben je weer in…

Bij het graf van Jim Morrison op Père Lachaise stond een norse bewaker de boel in de gaten te houden. Hij had nog net niet een zweep in zijn klauw om de late fans te kastijden. Ik verbaasde me om dit wrange tafereel en ik snelde snel verder naar de andere, beroemde graven. Bij het imposante graf van Oscar Wilde was ik lang alleen, wat…

Een verkoopwonder ben je pas, een onweerstaanbaar slijtgenie, wanneer je vlot een schriele klant, waarop je heel je kunnen test, een broek waarin hij ruim verzuipt weet aan te smeren, een twee drie, geheel tot zijn tevredenheid, met bijbehorend reddingvest.…

hij wist het donker als geen ander te bespelen stapelde kleuren in vage vormen verstikkend op elkaar geen uitweg omdat stilte echode zonder weerkaatsen niets om te raken weer contact met jezelf te maken geen rode draad om terug te keren naar leefbare sferen een zombie die geketend zichzelf niet meer ziet alleen de gordel…

Die Saddam Hoessein was zo gek nog niet OK, soms werd er iemand doodgeschoten Z’n tegenstanders zaten opgesloten Maar verder was het rustig in ’t gebied Terreur werd keurig in de kiem gesmoord Wie had er destijds van IS gehoord?…