Alle inzendingen, jaar 2017, week 4

Je houdt m'n hand vast en ik kijk naar jou met je wapperende haren zingend in de kou Stralende ogen een brede lach pepernoten in 't verschiet vandaag is de dag En ik wil weer terug terug naar die tijd dat Sinterklaas een feest was in plaats van een strijd.…

Ik ben een man, waar is mijn speer Ik mis de oude rituelen Zie hoe de jongens zich vervelen Ik stel me met een boek te weer Als ik het voor het zeggen had Dan stelde ik weer in de riten Machines kunnen zo verdrieten En de kantoortuin maakt zo mat Een ruimte om te mediteren Een plek voor zang, dans en lawaai En elke maandagochtend zweten…

Een stil verdriet dat niemand ziet. Dat langzaam ingeslopen zich dichter ingraaft in je ziel. Het hart verduistert. Het geluid van zijn ritme ontluistert. Het in het lichaam gevangen houdt wankelmoedig voortstuwend en tot breken toe instabiel. Een stil verdriet van geluidloze snikjes en bittere glimlachjes. Om die irritaties, die levensloop…

Zondags nog op bezoek in het verpleeghuis zat ik naast hem hij was al zwak en broos de dag erna is hij stil heengegaan lang verwacht, maar nog te vlug als een arend die voor vliegen koos voorgoed, hij kwam niet terug.....…

Kunnen stenen voelen, planten dromen of is dat alles beeldspraak en niet waar? Toch maakt een nieuw blad van een plant me blij en doet begrijpen dat ze leeft. Soms menen mensen dat de dieren hun eigen taal verstaan en dingen dromen, maar kunnen dit nu ook de bomen of is daar eigenlijk maar niets van aan? Ik weet het niet, zoals ik veel niet…

Ik wil, hoor je overal ik moet, nog meer! Ik zal, hoor je meer daar dan hier ik moet- en zal! Ik zou zo graag, hoor je zelden meer de dwang naar hoogtes worden steeds vaker weer Aangehoord en goed bevonden.…

Al wat ouder, wat meer mankerend, niet alles meer, "zelf kunnen doen, helaas" zijn daar de toestekende handen, telkens weer bieden soelaas. Een bureau moet worden "afgebroken" om plaats te maken iets wat wij niet meer kunnen helaas, kleinkind en schoonzoon bieden uitkomst, staan klaar om te helpen, zonder relaas. Een bakkie koffie,…

1095 dagen en nachten blijft het muis en muisstil geluidloos huilen onzer harten daar wij nog altijd op jou wachten op een bericht of een kreet roepen wij met klem iedereen op die een hart heeft naar voren komt daar iemand hier toch iets van af weet waar onze lief is gebleven wat is er met Rebecca gebeurt het niet weten is onmenselijk…

Depressie Los je niet op door je eroverheen te zetten Door je niet aan te stellen Voor depressie hoeft geen reden te zijn Je kan je er niet altijd tegen verzetten.... Soms heb je niets Soms heb je alles Maar geluk is niet te koop Geluk kun je niet maken Depressie is niet iets waarvoor je kiest.... Het is dat ene gevoel dat je iets…

Heer, U ziet mij zoals ik ben Wonderlijk dat U alles weet van mij Waar ik ook ga, U blijft mij nabij. Heer, U ziet mij zoals ik ben Met alles wat ik doe bent U bekend U bent steeds bij mij op elk moment. Heer U ziet mij zoals ik ben Elk woord dat ik uitspreek kent U al En alle woorden die ik nog spreken zal. Heer, U ziet mij zoals ik…

ijzige lijnen verbergen een stille strijd bevroren woorden…

Kwaad bezongen door boze tongen ontsnapte zij snel uit tirannieke hel waar haar intellect als gevaarlijk project, ongewenst bovendien, door de staat werd gezien Als opgejaagd wild, nog net niet gevild, van grens tot grens, vluchtend tot een mens haar de kans zou geven tot een menswaardig leven…

Ze kwam en gaf een steen. Van de Himalaya, zei ze. Ze gaf me een mandala met al de kleuren van al de vlinders in verwachting. De trilling van de tinten in de lente. De zomersproetjes op bladeren in Oktober. en de verstilling van de winter in het wit. Je bent een pergola Zonder rozen zei ik; Maar in wording zelf uitgekozen…

in het verstrijken van de tijd word je meer steeds meer van mij binnen de muren van het stenen huis kijk ik achterom tel ik terug in de tijd zonder harnas ontvlecht ik het benauwde lijf val ik op een andere plek verdraag ik wat verloren ging niets is zomaar een ongeluk…

Het was al lente in je ogen de eerste kusjes bloeiden, na een lach je zachte hand die mij als eerste raakte het kleine compliment dat vleugels gaf gevleugeld gingen onze harten mee en leerden hoe geluk door tweeën was te delen beiden genietend van het grootste deel dat is, waarover vogels in de zomer zingen woorden heb je nooit verkwist…

Waarom ik dichten wil, weet ik niet. Zinnen zoeken, die ik niet vinden kan. Woorden ontdekken, die ik nog niet ken. In het duister zie ik licht. In de stilte van de nacht, ontstaat een onbekend gedicht. Waarom ik wakker word. Waarom ik dichten wil. Heeft met willen niets te maken.…

Onbegrijpelijk zijn gedachten die spontaan komen, en ongrijpbaar weer gaan. Wereldvrede. Ongelofelijk, hoe afgelegde geloften, willens en wetens worden gebroken. Mensenrechten. Onmetelijk zijn werkelijke feiten, die geen mens kan doorgronden. Leven. Liefde is onbeschrijfelijk. Wonderen bestaan.…

geen enkele tijd heelt graag wonden, draaien daarom maan en aarde in een grote boog om elkaar heen? Ongeveer 1,3 lichtseconde om precies te zijn, ruimte kent geen tijd zoals wij geen genade, ook geen wonden meer, steeds dieper, verder, definifief onherhaalbaar, steeds exclusiever lopen we ons landschap uit…

Er vliegt een bezorgdrone van Amazon door de lucht Een pakje, losgelaten uit de Amazon klauwtjes In de vlucht Landt aan een parachuutje in de wind Met een zucht Op het daarvoor bestemde grasveldje Terwijl de drone terugvliegt naar Amazon-Home Waar het volgende pakje alweer klaar ligt Voor een vlucht met de Drone. Ondertussen is de zelfrijdende…

je schemerde stilzwijgend grijs alleen je blik uit vochtige ogen kleurde zwart wit schouders licht gebogen je zachte stem sprak over hem met ondertonen van verdriet hij was er niet al maanden geen bericht en niemand die ook maar iets van zijn verblijfplaats wist na duizend handen en gezichten ben jij hier beland wachtend…

Geheim kan (en het mes in pijnloos In uw dubbelhuid) verscholen in de vreugde Het schuwe woord, het klare woord (een opening in u gedrongen) er de liefde scheuren. Wellicht kent gij geen vrouw meer, jager, Wanneer deze verwondering zich voltrekt. Uw gave zinnen weerstaan dit niet. Koorts bereikt u voortdurend en houdt de koude wonde wakker.…

Blijft gij nooit één blanke uchtend, Leeuwrik, zingen hier beneên, Die uw nachtlijk nest ontvluchtend Door de zilvren neevlen heen Vleuglings vindt de gouden wegen Waar uw aadmen juichen wordt, Tot uw zang in vuren regen Naar de koele vore stort; Zingt gij nooit de rode smarten Van de duistre aardenacht, Wordt het bloeden…

Op internet vervangt de “Katten-app” de foto’s van de nieuwe president snel door een snoezig-zoete poezenprent. Je snapt dat ik die kopjes liever heb. Dus klik en floep: een ander nieuwsmodel. Zo creatief met feiten ben ik wel.…

Rakelings schijnt de zon haar warmte langs de steeds meer zoekgeraakte dag terwijl van binnen hele stormen razen is naar buiten toe de kalmte meester trilt de balans een heftig evenwicht starend naar verbleekte schaduwen van een onderhuidse veldslag schiet hij prevelend een gebedje naar zijn vaste beschermengel die ene met dat luisterende…

Vrijdag op het weekend aan. Een week voorbij; zo snel aan ons voorbijgegaan. Aan het eind van de week kan men gaan balansen. Hoe sloeg je je er door. Heb je wel voldoende geprofiteerd van al je kansen. Een levensklok tikt alle weken door. Onvermijdelijk schrijft die ons de regels voor. Het leven van de mens is de wens te blijven leven…

Slagharen is weer uit het slop, Lee Towers doet weer mee De Afsluitdijk staat op de kaart, dus Nederland Hoezee! Het is niet alleen molens meer, met klompen, Cruijf en kaas Nee, Nederland is Second Best, en Lubach is de baas! We hebben Trump eens laten zien wat ons klein land vermag Want klein maar dapper strijden wij zoals hij nog nooit zag!…

In een rooswolk van verlangen zweefde een engel door mijn leven 'k mocht hem liefdevol ontvangen beschermen zou hij al mijn aardse wegen. Hij hielp mij d' eerste bloemen plukken aan de randen van de grachten en al wat in mijn leven niet wou lukken ging hij met lief - zijn veel verzachten. Hij waakte over mij in bange nachten hield zijn…

Met een liefdevol gebaar gaat zijn hand door haar grijzend haar Haar olijke blik streelt zijn warme lach met die altijd verrassende oogopslag Gearmd en zwijgend gaan zij voort want hun pure liefde behoeft geen woord…

Met zonneschijnsel lijkt lente -merkbaar- in de lucht Is het slechts van lente 'n fluisterend gerucht? De dag -zichtbaar- langer priemend groen .......in gras 'k verzucht hardop: Als het toch maar eens zover.... was.…

Wist je niet dat ik het echt meende voor de eerste keer in mijn leven? waarom waarom pakte je dan constant mijn lichaam en verwaarloosde je mijn geest? ik voelde me toch zo gebruikt ik mocht niet praten alleen handelen naar jouw verlangen…