Alle inzendingen, jaar 2017, week 48

de ochtend stroomt in onze ogen als het licht haar armen spreidt over daken klinkt muziek zoete klanken zweven naar mild gestemde oren op een eiland van eendendons lijkt nog niets verloren…

Ze zeggen dat een mens nooit alleen is Maar sinds jij er niet meer bent Sta ik alleen met mijn gemis Ze zeggen dat de mensheid om elkaar geeft Maar sinds jij er niet meer bent Heb ik eenzaamheid nog nooit zo diep beleefd Met vrijwel niemand kan ik erover praten Over wat we samen deelden Hoe leeg ik mijzelf voel Nu jij mij hebt verlaten…

met een teveel aan krullen lag ik in een deuk tegen de kant waar het snijdt de demonen brullend vanuit de achterstegen ik lag in letters te geelogen laveloos de duisterte laveerde door mijn ziel en schepte al het zwart er in mijn lichaam barstte uit mijn lippen in een druppel van bloed ***** Alles voltrekt altijd in perfecte…

Nuchter aanschouw ik zwaar beschonken collega’s en verlang naar huis…

Broer Jan is gistermiddag overleden, Hij was mijn tweelingbroertje weliswaar, Maar wij verschilden heel veel van elkaar, Wij waren niet uit één stuk hout gesneden. Straks de crematie en dat was het dan... Wat blijft is de herinnering aan Jan...…

ik heb stenen gemetseld slanke arcades gemaakt verbonden wat aarde heeft los gelaten in ons nietig bestaan met jouw lieve woorden waste ik mozaïek de krachtige taal die jij temperamentvol uitte mocht ik als specie gebruiken je lach was als een beek in mijn tuin waar tussen rotsen je ogen de subtropen haar schitterendste bloemen…

Ik kan u niet vergeten, Mijn simpel landekijn, Bij mensen die veel weten, Veel hebben en veel zijn. Ik heb u nooit verloren Uit de ogen van mijn ziel, Mijn dorpke en mijn toren En vaders zingend wiel. Dat zingend wiel van vader, Het bracht, met staag geruis, De rijke avond nader En 't bruine brood in huis. Draait door mijn zang bij…

Aan Johan Egberink Boekelo op twee mijlen van hier waar oom Jan Tolstoj las achter de ploeg. Zijn zoon rijdt ons over zijn landerijen;daar licht groen naast de kalkovens der koeltanks het sein op dat de constellatie verraadt van de alerte apparatuur. Het kalfje slobbert uit een emmer, uit de weiden loopt op zijn gemak het vee de loopstal…

Ze zeggen dat ik vuil ben en besmeurd. Ze zetten mijn beroepsgroep mooi te kakken. Me door zo’n zwarte schoorsteen laten zakken? Ik kijk wel uit, dat is nog nooit gebeurd. Ze noemen mij een vieze roetveegpiet. Discriminatie! Ik voel veel verdriet.…

stel dat etmalen ophouden te bestaan onverbrande schepen achterblijven stel dat de aarde linksaf zou slaan er geen landen waren om in te lijven stel er was geen heengaan of wederkeren wat zou ik dan nog vragen stel er was niets om te haten of begeren kwam er dan nog iemand opdagen…

De voorwinterdagen bevriezen in de vroege ochtenden de zonnewarmte boven struiken en graskruid . De lucht hangt zwaar op het land als een soort drukkend blok, onzichtbaar en nevelig massief . De wind, geurend naar aarde, strijkt vluchtig over het koude stervende groen om te verdwijnen tussen de duisterrode uitgebloeide novemberbomen.…

diep van binnen weet jij heel goed, dat jij hem moet vergeten, naar voren kijken dat moet, weg met het verleden, jij ja jij weet heel goed, dat jij haar moet laten gaan, naar voren kijken dat moet, jij zult op eigen benen moeten staan, maar mijn god voor beiden doet dat pijn, pijn om alles te moeten laten varen, want samen was het ook…

hooghartig als een gigolo langs benen strijkend verleidt hij kopjes gevend laatdunkend het voetvolk zijn stokpaard rijdend tot aandachtig kroelen eens de schoot veroverd nestelt baarden likkend hij tevreden snorrend zolang het hem bevalt hautain vertrekkend weer omdat het hem verveelt de mens verwijtend kijkend met donker felle ogen…

In de bus Elkaar bekijkend ontmoetend Snuffelend De klanken de ritmes Van het zijn op weg De haast de drukte De ruimte ingenomen De een kijkt uit het raam Is aan het dagdromen De moeder ontfermt zich over het kind De oude man praat over Waar de wereld zich vandaag de dag in bevind Oude en nieuwe verhalen Hoe is het leven Van alledag…

In onze adem woont Gods Geest Het is een ramp voor het verstand Het is in een spagaat beland Het voelt zich eenzaam en verweesd Het wordt wanhopig en bevreesd Negeert een uitgestoken Hand In onze adem woont Gods Geest Het brein zegt die tijd is geweest Het hart zegt dat klopt van geen kant Ik voel mijn hersens aan de tand Die fluisteren daarop…

het is te donker pappa om buiten te zijn het is niet donker genoeg om naar bed te gaan het is te stil pappa om met je te praten het is niet stil genoeg om met je te zwijgen het is te donker pappa om te zien hoe je was het is niet donker genoeg om te vergeten wie je was…

Een keten van gebeurtenissen is het leven waarin hoop en twijfel hun dansjes doen, om zich dan weer stil langs de muur te begeven met een besef van "Er was eens ..." en "Toen ...". Vluchtig wordt er een datum afgesproken, maar de plichten zijn opnieuw niet overzien en plannen blijken met elkaar niet te stroken dus overheerst de gedachte…

Een sprookjesfiguur ben ik gestapt uit een verhaal Betovering is er in elk sprookje de rode draad Ik spreek een oosterse taal hul me in oosterse gewaden De zon is me meer lief dan regen parasol, m'n maat.…

als het uit de takken valt is het de moeite niet waard maar er zijn van die tuinen zo van zomer doordrongen de zon valt in loeiende strepen takken breken in vlakken van licht en trekken slepende vierkanten oranje om me heen de lange tongen de hitte met haar loden zwepen zuigt in golvende lijnen vochtige franje de aarde zengt mee als in…

Winter koudere nachten zonnige momenten, af en toe vangen wij dan het licht. De winter kan soms verraderlijk…. zijn. Landschappen zijn wit. Bedolven, onder de sneeuw. Voetstappen blijven zichtbaar. De vogels in het nauw, op zoek naar voedsel. Dit geeft hen geen vreugde. Ze moeten vliegen in de kou. De takken aangetast door de…

Suffige sukkeltjes sluipen zonder sokken sloom en slibberig door de straten van mijn stad waar knappe kappers voetballers kapsels knippen het haar schreeuwt agressief:“ wat is er, had je wat?” wuivende witte draadjes wiebelen uit de zak eindigen aan een soort van speakerbox op het oor boos kijken de musiclovers gefronst hun wereld in als…

Om m'n kluis Windgesuis... Onder 't open raam, Bladgeril; - Preev'lend stil Als een beê..., uw naam. Ginder hoog Bloemenboog... Op m'n peluw licht, - Bleke lijn, - Weemoed-schijn Van het maangezicht. 'k Ture weer Ied're keer Naar die zilv'ren stoet;... Want ik weet Liefdeleed Dat me bidden doet... Wat…

ik streel je gezicht pak wat donkere schaduw erbij anders weerkaatst licht in je blik juist daar waar ik tast jou zoek lijkt weten een vaag en mistig vergeten wij bewandelen stukjes bekend jij lacht met de bloemen die jou hebben herkend nog schijnt de zon in een wereld voor samen toch somber jij regen wat vaker…

De schuifwanden tussen het terras en het vertrek zijn gesloten binnen laat een waaierverkoper zijn koopwaar zien aan een verzamelaar vanuit een ander vertrek komen de geluiden van serviesgoed en bestek en van het water dat door de waterleiding stroomt maar hier zijn de geluiden van de waaiers als de verzamelaar ze openvouwt, en als hij ze beweegt…

Bij voordracht van mijn sinterklaasgedicht Zit ik hem ongelofelijk te knijpen, Omdat ik merk dat ze het niet begrijpen, Qua klemtoon wordt vaak schade aangericht. Een oproep aan mijn vrouw en mijn kleinzoon: Leg op de juiste plek graag de klemtoon.…

hoe jij ook smult van speculaas en kikkertjes van marsepein of juist van prikkertjes met kaas en zilveruitjes in azijn hoe hard je tript op trending tweets op spotify en pinterest of juist op zo’n nostalgisch iets als een fanfare blaasorkest hoezeer je uitkijkt naar de cross met helmpje op in volle vaart of naar het rijden door het bos…

Ik droomde deze nacht over een strandbal, doorzichtig en met geel/oranje strepen, bekrast door een wild kind, maar lek kon het dit speels geluk niet steken. Met onze adem bliezen wij de strandbal rond, hij was niet meer te sturen. Het leven werd een zomerdag toen wij als door een wonder voorzichtig werden meegenomen.…

'k Heb veel intenties voor een frisse start, nu 't nieuwe jaar er weer zit aan te komen, Wat ik in 't oude niet heb ondernomen, heeft al mijn goede wil alleen verhard. Geen mens die nog mijn ijver in kan tomen, met prachtig resultaat als ik volhard, en elke knoop wordt volgend jaar ontward. Verheugd geloof ik in mijn eigen dromen. 'k…

daar zit jij dan, voorgoed afgeschreven, iets zette jouw carrière stop, daar zit jij dan, voorgoed uitgestreden, jij voelt jezelf waardeloos en bent doodop, toch zie jij na al deze moeilijke dagen, dat de zon ook voor jou nog steeds schijnt, er komen antwoorden op al jouw innerlijke vragen, en al jouw somberheid verdwijnt, kijk eens om je…

Mijn baas schrijft mij geheel niet meer. Hoewel met Kerst heeft hij mij nog geschreven. ,,Hij denkt aan mij terug,,schrijft die meneer. Het liegen als gedrukt is hem steeds bij gebleven. De laatste keer dat wij elkander zagen, voor driekwart jaar daar komt het wel op aan. Hij bond mij aan een boom,ik stond er vele dagen. Terwijl de ploert zelf…