Alle inzendingen, jaar 2018, week 7

jouw stem hoeft mij niets meer te zeggen ik hoorde je al jouw blik hoeft me niet te begrijpen dat voelde ik al jouw hand hoeft niet op mijn schouder te rusten hij lag er al jouw lippen hoeven me niet te kussen ik proefde ze al wees er en het is goed…

Laat op de dag haastig op weg naar de supermarkt om de nodige voedingswaren in te slaan. Het schemerde al. Ik zag weer al die aanknopingspunten die ik wel dromen kan. Als ik blind zou worden, dan zou ik er ook wel komen, met of zonder hond. Ineens was daar die vrolijke zwaan, die mij met een hoge stem vriendelijk groette. Het was menselijker dan…

Hoe gloeit, hoe klopt mijn dankbaar hart, Voor 't lieve vaderland! Nog zij mijn jongste levenssnik Voor 't dierbaar vaderland ! Mijn vrije ziel, van kluisters wars, Veracht een hoge staat! - Is niet in 't vorstelijk paleis De troon der slavernij? Hij, die de schijn voor 't wezen mint, Zij een vergulde slaaf! Mij siert, in …

ik heb de mensen gezien hun lach en kracht in geestdriftig betogen een lucht vol kleur in samen plezierig de vrijheid weer dopen pas toen gingen zij langzamer lopen geschrokken door schoten angst verlamde geluid hoorde ontzetting in ademen niemand kwam meer vooruit de stilte nam toe van niet meer bewegen zag schoenen rood in de…

Ze klimmen aan de uitgestoken hand de kant op, kijken langs je heen; op weg weer, als zij waren toen ze in dit nat abuis verzeilden. Dank- bare schimmen die zich sluiten als het water zelf. Soms brengt de dreg sereen en willoos materiaal in vreemd geplooide stof. De dood als regisseur van stilstaand beeld drapeert het water dat vibreert boven…

Ter ondersteuning van het zelfvertrouwen, Voor extra snelheid of een pirouette, Heeft Kim Jong-un zijn leger ingezet, Bestaande uit een groepje jonge vrouwen. Dezelfde kleding, lach, hetzelfde haar; Wel mooi, maar allemaal inwisselbaar.…

wanneer adrenaline stijgt boven het verstand slaan stoppen door mijn licht ging op zo ook de zon te warm, te heet teveel… testosteron!…

Latent tot de lente Verschuilen zich wezens Als entiteiten zonder id- Verbreken niet langer Te dimmen hun ketens Ongrijpbare zwevende geesten Ontsnapt uit de fles Doorkruisen de schimmen Lichtjaren ruimte Spottend met wetten Van ratio en tijd Onverhoeds kruipend Bij nacht en bij ontij In aders van duivelsgebroed Maar tonen op…

Het is vaak moeilijk om dingen te moeten veranderen , en om er voor elkaar te zijn. Vaak besef ik dat niet als alle anderen, en deed ik velen met m’n veranderingen pijn. Ik voel een leegte in m’n lijf, het lijkt alsof ik elke dag meer verzwak. Ooit zal ik terug denken, aan de dag dat ik aan dit verhaal schrijf, dat ik er super veel tijd in…

Romein.... Al eeuwen dood ben ik geboren in het Oude Rome Niet ontbloot van gevaren... streed ik voor ons legioen Aan de grenzen van het Romeinse Rijk Novio Magum mijn woonstede Zo herkent u mij, in tenue uit 'n ver verleden 'de krijg', m'n leven, inkomen.…

het einde der dagen kwam geheel onverwacht geen tijd meer voor vragen want opeens viel de nacht alle dromen vervlogen en de hoop werd gesmoord naar de afgrond gezogen het geklaag niet gehoord want in tijden van nood verliest alles zijn waarde en het licht van de dood verkleurt hemel en aarde in die bittere kilte vroeg ik luidkeels…

Als mensen eens zouden beseffen hoe mooi bloemen zijn zo pril als liefde ontluikt in frisse voorjaarszonneweelde dan is iedere dag een nieuw begin, een fleurig festijn een ode aan de schoonheid die je altijd met mij deelde zie hoe ze pronken deftig en statig in het bedauwde gras glimlachend zichtbaar die vrolijke voorjaarsbloemen zo fris…

Een sneeuwwit tapijt over grauw land. Daarmee is zij begraven, deze ochtend. Pakken jeugdherinneringen bedolven Onder een ijzige en podiumvaste zon. Achter aangestaarde glasramen, Als foto’s van toen, vloeiden tranen, Jaren van levenstoneel achter de rug, Herenigd in dezelfde kerk van toen. Schrijdende voetstappen kraken de kern: Flitsen…

het drakenei gloeit in het woestijnzand Rode draak groeit krakend verbreekt het vurige wezen een weerbarstige wand zie, hoe vleugels zich vanzelf spreiden in gekende gebaren kinderen en dichters kunnen nog vliegen op rode draken…

op het natte asfalt een foto in zakformaat de vrouw houdt het kind vast achter haar de man met een jongen aan zijn hand gestolde ernst in een zwart-wit ogenblik handreiking aan een verwaterd verleden…

de aarde is al weken verzopen er rijdt geen boer over het land het enige wat je ziet is water verrotte gewassen en een krant soms zijn er kinderen die spelen of ploetert een hond in het zand het weer oogt zeer mistroostig zoals het huisje aan de waterkant ik wil er wel door blijven lopen maar het is modder die mij plaagt die blijft zuigen…

Voor velen is het geweten misvormd vanaf de jeugd tot conformistisch deugd de allergrootste keten voor velen vaak ontzegd onder kruis of halve maan zal zonder recht bestaan vrij leven lijkt geen recht voor nijvere dienaren, maar slechts een mooie droom zo blijven zij in toom Zij staan weer voor hen klaar wie dient wie, wie bepaalt…

Nu ook nu februari het weer om gaat slaan de natuur even bewust voor bevriezen kiest, alles , ook de onbegrijpelijkheid zo bewaard danst ook ergens een vlinder wonderschoon. Zegt in dierentaal, vertel haar gerust mededichter, bij het licht van een nog steeds niet gedoofde dag over dat hemelse, nog steeds niet mijn laatste dag, aan alles met…

hier eindigt het land en groeit het water als een vrije gedachte van een zomerkind wie zwijgt legt goud in de mond een schrijver haalt zilver maar over de golven loopt Hij die ik ken, zo lang ken geoefend door eeuwen houd ik Hem te vriend een verdoolde jogger rent zich de dood op de hielen hij bidt om winst om knarsloze…

't Zijn nog steeds dezelfde klachten, Voorgeslacht en tijdgenoot Werken nog met de oude krachten: Sterken maken zwakken dood. Voor je naasten moet je leven, Is het hart maar goed geplaatst; Ja, zoo staat er wel geschreven, Maar je zelven ben je 't naast. Eigen haard en eigenliefde Vragen zorg en overleg; Wat die levenseisen…

ik was de bubbel zat die mij omsloot waar ik me ook bewoog alles was al eens beleefd het perspectief een tweede keus nieuws meteen al retro mensen lief maar te veel ego ben onverwacht ontsnapt niemand heeft het ooit gedacht of aan zien komen van de een op andere dag heb tal van knoppen finaal omgedraaid spiegelde heel even maar wist…

Wat is er in de lichtheid van mijn leven overdag dat het betaald moet worden met de zwaarte van de nacht? Dat uit het hijgen van mijn borst, uit dat moeras, uit van mijn dromen de benarde damp de kracht getrokken moet voor lachen? Leef ik mijn tijd te snel, waardoor de donkere materie van de aarde zelf als zij haar kans krijgt, mij…

Verheijen, Teeven, Leegte, Van der Steur, Van Miltenburg en Huizing, Houwers, Zijlstra, ook Opstelten en Weekers: voor de bijl, ja ging dát stel gladakkers, Marks “fine fleur”. De VVD verwordt tot Volkspartij voor Volksverlakkende Duimzuigerij!…

Nee ik ken de echte liefde niet geen adembenemende pieken geen bodemloze dalen ik heb ze nooit gekend De pijn van het verlaten de extase van het verlichte ken het in beperkte mate wil me bewust niet laten ontwrichten geen bitter misplaatst warme tranen aan mij besteed is zoiets niet ik zal er niet over gaan dichten ’k verzocht Eros niet…

Als een ingepakt kado bewaar ik de herinnering vers ga ik terug naar elk detail, naar drijvende delen, het verhaal van de koe, het prikkeldraad waaraan schapewol, de haan die kraait, het knusse koepeltje waarin je terugwil, en wij die jou volgen en je daar kijkt naar de ondergaande zon, naar je inslapen ga ik terug, hoe ik je dan lief…

De kilte snijdt de ochtend in minutenlange huiveringen die iedere fantasie over warmte naar een sneeuwlandschap verwijst waar een hongerige poolvos tevergeefs een prooi bespringt Kom nu maar met warmte bloemen om te inhaleren zon om bij te koesteren laat de winter op reis gaan met al zijn ongemakken tot volgend jaar of zo…

De gedachte dat jij aan mij denkt, denk ik aan jou. De gedachte dat ik aan jou denk, denk je aan mij. Als ik aan jou denk en jij aan mij, dan denken we elkaars gedachten. Zo zijn we altijd samen.…

Sibillijns was zij in al haar vormen en in de wijze waarop zij vogelt Met uitgeslagen vleugels klaargemaakt Hapjespan roergebakken eieren Testosteron omgezet in zangzaad Raadselachtig geeft zij geen geheimen prijs Haar genetisch bepaalde schoonheden Zichtbaar voor mannelijk oog, mits niet bedekt Aangenaam dat wij een sauna pakken Haar lijnen in de…

voor Wim Brands hoe eenvoudig kan het zijn soms zoals bij die aftandse piano als grof vuil aan de straat gezet en die voorbijganger die vanuit een ooghoek de rammelkast ziet staan de deksel openslaat en vervolgens nog een aardige 'La valse d'Amelie´ van Yan Tiersen ten gehore brengt waardoor het leven plotseling toch in een ander…

Ik heb de blaren van herfst samengeharkt tot het boek van zomer. De vergeelde randen bonden het in met een aureool van duurzaamheid. Ik las een perkamenten tijd met gelooide ogen.…