124 resultaten.
koud
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 de winterzon schijnt mooi,
maar het kwik blijft onder nul
op weg naar de bakker zie ik een man
half-opgerookte sigarettenpeuken oprapen
en in een sigarettendoosje stoppen
in de zondagskrant lees ik
dat de directeur van een Brusselse vzw
achttien jaar lang
1000 euro per dag verdiende
de winterzon schijnt mooi,
maar het kwik blijft…
voorbode
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 117 sneeuwklokje mooi wit
wat bevroren door koud licht
vecht zich opnieuw los
recht zich op vanuit het mos
hoofdje naar de zon gericht…
Grenzeloos
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 365 Ik kom nooit meer van je los
Ook al ben je er niet meer
Niet dat ik zou willen
In dit grote levensbos
Het doet gewoon nog steeds wat zeer
Papa, 15 jaar al
15 jaar zonder kontakt
Zonder een teken van leven
Een lek vat bomvol verdriet
Waarin het peil jaarlijks wat zakt
Ik kom nooit meer van je af
Zoiets staat nu toch wel vast
Toch voelt…
krokus
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 142 Lieve krokus, je bent mijn voorjaarsstempel
in mijn tuin,
met kleurige kelken in je kruin.
Je vervangt de wintertinten,
in levendige slierten en linten.
Een palet van lichtblauw
en fel geel in de ochtenddauw.
Je nestelt zich tussen de ontwakende planten,
met een lachend en stralend gezicht,
langs alle kanten.…
Rondgang
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 264 het blauw van de winter
tekent zich zo mooi
over de kale bomen
een kraai vertelt
in krasse taal toch
alvast zijn lentedromen
wat koude poedersuiker
legt een maskerende deken
over het onbewogen gras
vanuit mijn glimlach
tekenen zich asemvlaagjes
met genoegen vertraag ik mijn pas
voor even verban ik
de twijfel naar de verte…
Meis
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 58 Ik zag je huilen
aan het einde van de film.
Het was hartverscheurend
om te zien.
Je stem,
je gezicht
je hele zijn:
een noodkreet.
Maar ook ik
wilde wegkijken.…
Requiem voor Rose
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 168 REQUIEM VOOR ROSE
Ook zij leeft niet meer
In Hilversum woonden
haar laatste woorden
Ze proefde de vrijheid
Ging uit deze stad
Deze wereld vandaan
Gevuld met geesten
die bleven, beschuldigden
en soms bezongen
En lieve Rose; jij wist allang
muziek kent geen rassenwaan
het leven zoekt zijn melodie,
Auschwitzorkest een levensweg
een…
Ondeugende juffrouw limericks
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 571 Een diervriend'lijke juffrouw uit Stroe
Werd langdurig gedekt door een gnoe.
Zij sprak na de daad,
Doordrenkt van het zaad:
''Ik ben nu aan een ander beest toe!''
Een keurige juffrouw uit Nijkerk
Ontwierp lingerie voor haar breiwerk.
Vergat ze wat steken,
De mensen dan keken
Soms regelrecht zo in haar zeikwerk.
Er was eens een juffrouw…
Sneeuwklokjes in de tuin
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 142 In stilte op toneel
ontpopt uit de wintergrond
tussen kleurrijk palet
blijkt de krokusvakantie
het startsein naar het voorjaar.
De nachten nog kil
druppels in de dageraad
waar het kroost ontwaakt
onder een oranje bol
waar verlichting openbaart.
Tijd blijft relatief
met gedachte gebogen…
Liefde.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 560 O, Liefde, stroom van wellust, die als een zonne blaakt,
die zelfs de wreedste wilden zo zacht als englen maakt,
die bloemen mild doet bloeien uit ene barre grond,
en toverzang doet stijgen uit 's mensen hert en mond,
o, liefde! die een moeder aan elke stervling gaf,
gij zweeft als 't eeuwig leven op 't alverslindend graf.
Hij die u…
Zwarter dan de nacht
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 161 Een leven zwarter dan een kille nacht
zonder sterren voor een greintje hoop
Uit haar mond kwam nooit een klacht
ze liep nooit met haar verdriet te koop
Druppels bloed, ze gutsten als tranen
als ze ’s nachts in haar lichaam sneed
Teneinde zich korte tijd blij te wanen
’t leed kwam weer toen het haar speet
Sterven kan droevig zijn ‘t leven…
Nog onontdekt
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 86 wij draaien
strelen en aaien
de werkelijkheid tot
voelbare proporties
in het passeren
proberen wij iedere
keer weer iets
nieuws te traceren
nog niet ontdekt
onbevlekt door onze
onvermoeibare handen
en onderzoekende geest
wij lijken te blijven maar
onze ego’s zijn ook deel
van de cirkel van leven alleen
wij graaien tijdens het…
Als iedereen
gedicht
4.0 met 11 stemmen 1.970 Als iedereen de dingen zag als ik,
de nacht, de dag, de zon
die ze met steken groot
als halzen van flamingo's
aan elkaar naait,
zou ik geen gedichten schrijven.
Niemand zou ze lezen.
Iedereen keek naar de dingen.
-----------------------------
uit: 'Mooi leven', 2016.…
Animal Farm Revisited
snelsonnet
4.0 met 2 stemmen 247 Het was een club waarvan je eerst nog dacht
Behoorlijk rechts, maar wel een club met leden
Ze gingen doen wat anderen niet deden
Wellicht dat dit wat rimpelingen bracht
De 'club' vervalt weer snel in zelfbestuur
En blijkt een Forum voor zijn Dictatuur…
Galanthus nivalis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 231 Gebogen klokje groen in sneeuw gehuld,
Omarm de luwte, gure dagen tanen.
Reikt al de hals je ranke hand verguld
Wat van het allersmalste voorjaarslicht,
Ontvang, maar sprankjes tranen witkristal.
Versmolten kelkje bloem in blank gedrenkt,
Vergaar vergauwd de flauwste zonnestralen.
Van alles wat je wekt zo ongerept,
Ben jij de wens, het onverwelkbare…
Waar was jij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 163 in onzer jongere jaren
toen wij de woorden
niet konden vinden
het lef niet hadden
de kast ’t veiligst leek
toen angst zich
meester maakte
hulpverleners wegkeken
toen we werden buitengesloten
uitgelachen
met de nek aangekeken
omdat wij kleur bekenden
waar was jij toen…
Stille Hoop
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 357 de late kou brengt me nog geen lente-gloren
ik mis het groene lover aan de kale bomen
geen ochtendlied van de merel wekt mij op
alleen tegen het raam spat een trieste regendrop
toch ben ik in de woestijn van mijn gedachten
diep verbonden met Hem die ik mag verwachten
nog houdt Hij zich in het naakte hout verborgen
maar bij d' eerste knop…
Een waarheid in mij
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 167 Er is slechts één waarheid
in dat ene leven
dat leven van mij
er is slechts een vreugde
er is slechts een pijn
in dat ene lichaam van mij
er is slechts een geweten
er is alleen mijn gevoel
in dat ene lichaam van mij
eens ga ik voorbij, maar niet jij
want er is slechts één sterven
alleen dat van mij
Want ik ben ik en jij bent jij…
Renkums Beekdal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 143 Het licht draalt er traag. Zoekend, alsof het niet beslissen kan
welke plek het mooist is. Aan de slootkant misschien, waar
een ijsvogel vist, een zwaan bruine vleugels weeft.
Onbeholpen, ze is nog zo jong.
Weideweelde lokt naar languit in het gras, zuigend op een zuringstengel.
Wolken staren. Twijfelend de blaadjes uit een madeliefje trekken…
Woorden als beitels
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 181 Uit steen ben ik gehouwen,
mijn aderen gevoed door
levenslijnen in de rotswand
waaruit ik geboren ben.
Zie hier het verhaal
van mijn ontstaan,
van mijn bestaan,
Zo heb ik geleefd,
met een hart van steen -
Nu het einde in zicht komt,
is er van mijn innerlijk gesteente
niet veel meer over,
Het werd uitgebikt
met woorden als beitels…
Lomp in de omgang
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 84 Altijd met zichzelf in de weer
de fraaie dichters van weleer
en ook de dichters tegenwoordig
zijn soms behoorlijk slordig
ze groeten nooit op straat
want hun trein komt vaak te laat
de hoed gaat niet meer af
dagelijkse leven heeft hun straf
tijdens het eten zijn ze stroef
hun blote benen op de poef
tijdens het poepen zijn ze saai
maar…
Ik ben.
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 265 Ik ben Vuur.
Ik ben Aarde.
Ik ben Water.
Ik ben Lucht.
Ik ben Geestkracht.
Ik ben Zon.
Ik ben Maan.
Ik ben Sterrenstof.
Ik ben Universum.
Ik ben Godin.
Ik ben Licht.
Ik ben Liefde.
Ik ben Bron.
Ik ben Engel.
Ik ben Bengel.
Ik ben Allesomvattend.
Ik ben Mij.
Ik ben.…
Elementen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 66 De wind heb ik zachtjes
horen fluisteren
De zon strooit over alles
haar verklarend licht
Water betekent leven voor
uitgedroogde aarden
Het vuur wakkert
warme gevoelens aan
hieruit heb ik geleerd dat:
de wind mij heeft
doen luisteren
de zon mij een
helder inzicht schonk
water voor iedereen die zoekt
lessend is van waarde
en het vuur…
voorbodes van de lente
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 151 reeds heel vroeg in de morgen
fluiten merels hun mooiste lied
het hoofd vrij van zorgen
mijn hart vol muziek
sneeuwklokjes en krokussen
ze krullen zich naar het licht
willen de zonnestralen kussen
verkondigen een blij bericht
want, wie heeft ze niet lief
deze voorbodes van de lente
met de zon en haar warmte
wordt de natuur stilaan… actief…
Gotthardtunnel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 162 De bergen slorpen ons op
tunnel na tunnel, totdat
de stofzuiger van de tijd
stokt, stopt voor de Gotthardtunnel:
stilstaand verkeer, uren aan één stuk
alleen de zon gaat vooruit,
dalend net als ons humeur.
Far niente, far niente ……
Zonsondergang
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 84 De ondergaande zon
geeft je rust
voor de nacht.
Zonsondergang bij
het strand zorgt
voor ruimte en stilte,
om je heen.
Aanvaard de schoonheid,
die je zelf mag ontdekken.
Met de zon als het ware
in je handen
is dit een ware pracht.
Rust voor de komende
nacht.…
Geestelijk theater
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 95 GEESTELIJK THEATER
Het leven in de wereld
én bij Onze Lieve Heer
is een levendig toneel
waarachter vele decors
voortdurend verdwijnen
om opnieuw te verschijnen
soms hetzelfde als voorheen
maar dikwijls geheel veranderd
achter de coulissen
heerst mateloze zaligheid
woedt tegelijk langdurige strijd
tussen engelen en demonen
wat zich…
Spontaan taal, zonder modelcontracten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 94 Probeer het je maar eens voor te stellen
dat we "daar" dan even proosten met al
die zielen, hun een fatsoenlijke vergoeding
een gemeende zoen, zonder luid te smakken
geven, als dank voor die verworvenheid.
Hun protesten waarderen, nu zeer serieus
te durven vertrouwen op er is veel meer.
Probeer het je maar eens voor te stellen.
Anders moeten…
Model? Object?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 110 Weer sta ik
model
ben ik
object
Staat hij
zich
aan mij
te vergapen
Hij sluipt
kruipt
op zoek
naar het perspectief
Wij, schapen
staan
vele malen
op de gevoelige plaat
Je kunt er
een dam
van bouwen.…
Haar verborgen silhouet
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 154 Bij de geur van Jasmijn
wanneer mijn hartslag daalt
voert warmte door mijn lichaam
van haar kloppende hart.
Met ingetogen euforie
absorbeer ik als een spons
die mij de kern laat zien
van de fundamentele houvast.
Haar gevoelige hand
gevangen in een zonnestraal
verbergt de gevoelige kilte
als een warmtebron in IJsland.…