53 resultaten.
Zaailing van zwarte grond IV
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 491 het wicht van Brechtje zoog zich
aan haar borsten, de kaakjes geklemd
rond rode tepels, stalen de ogen
ongetemd het licht van valse vorsten
die in blinde woede het gepeupel
door het hengstenpad joegen
kreupel geslagen braakte Krelis
zijn gif op het ritme van de roede
de lucht verdonkeremaande
zwarte raven op hun onheilsvlucht
terwijl…
Zonder hem
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 712 Als stille getuigen stonden de bloemen
en verjaardagkaarten op de tafel
Och, het was een drukke dag geweest
maar het had niet gevoeld als een feest
Vorig jaar toen haar man nog leefde en
hij haar koffie en een ontbijtje bracht.
En zijn warme lippen in een liefdevolle
zoen….maar ja, dat was verleden , dat
was toen.
Och ze kwam de dagen…
Zaailing van zwarte grond III
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 531 Wijl het zwarte koren schuurde
langs haar ingevreten wonden
beet Brechtje op een houtje en
vloekte grommend naar de honden
haar nazaat werd geboren
in het wolkig water van de beek
waar Brechtje lijkbleek wegtrok
toen ze in lucide ogen keek
waar biest vloeide uit haar borsten
huilden wolven als in nood
zij vreesden het wrede dorsten
van…
De zwerver
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 722 ik kwam haar tegen in een zwoele nachtbar
mijn natuurlijke biotoop, zwerver eerste klas
aan werken had ik maling, aan geld nog meer
nu en dan een werkje en ik trok verder
zij was mooi, zeer mooi
iets in haar trok mij aan, ik sliep met haar
zij nodigde mij, zij hield van mij, zei zij
ik vroeg haar indringend dit niet te doen
ik, een zwerver…
Fictie
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 292 Fictie heeft zich opgedrongen,
tijd draait tegenwijzerzin,
't ouder worden is bedwongen
want van man word ik terug jongen
tegen de natuurwet in.
Haren worden gladgestreken,
de riem stevig aangesjord
want 't is duidelijk gebleken
dat meer naar mij wordt gekeken
naarmate ik jonger word.
Eelt verdwijnt weer van m'n handen,
'k ga weer blozen…
Wantrouwen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 169 Geld zal mij gelukkig maken
van de liefde word ik droef
gezondheid zal mij vrolijker maken
en van kanker ga ik dood.
Aangezien ik niet sterven wil
nu nog niet, wellicht later
verlang ik naar water met droog brood
zet mij maar vast, dan ook mijn geld.
Tijd zal leren hoe een hart klopt
hoe bloed stroomt in het denken van je ziel
en als…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 392 schrijven,
dat is wat ik wil
misschien wel over heksen
of toverkollen, aardknollen
en trollen, over bezemstelen
vliegende schotels
en kopjes zonder oor
blauw gras en groene jongens
inktappels in een mand
blauwe tanden van de wolf
die kwijlend mekkerende geiten
bestempelt tot avondmaal
zeven kippen en een
kokhalzende haan…
Een deur met het duistere
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.265 Je rent weg, je vlucht weg:
een lange loopbaan die je aflegt.
Je probeert te ontsnappen aan de pijn
die je niet wilt voelen, niet wilt aanraken.
Een deur staat voor je open
met duister licht.
Je loopt naar binnen.
Deur wordt afgesloten en gaat dicht.
Een ruimte vol pijn en verdriet
die je niet wilt voelen,
niet wilt aanraken.
Geen…
reis zonder bestemming
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 711 ik reis veel liever
op de vleugels van de taal
dan dat ik in de trein stap
naar pakweg Nergenshuizen
in deze onmogelijke wens schuilt
een verlangen naar tedere woorden
die gedragen door het timbre
in mijn stem zullen stijgen
tot grote hoogte...tenminste
dat hoop ik dan maar
want vooralsnog sta ik
met beide benen op aarde
en stap…
"deze site"
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 429 't is in vakjes, in categorie
van simpel woord tot moeilijke vers
laat het zo, nog veel te doen
groeien in ons werk, tot de laatste grafzerk
't hoeft niet altijd te rijmen
niet zo correct, toch zo strak
van Abecedarium tot Xeniën
om verwarring te vermijden
't toch "right"?... jezelf zien op "deze site"
fictie of True Story
als egotrippers…
gevangen
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.139 gevangen in een cel van wanen
verliest de rede zijn gezicht.
wat feit is wordt dan fictie
wanneer het brein zijn grip verliest
belaagd door dwalende gedachten
verbleekt het streven bij zijn daad
want dat waar je voor leefde
bleek eens te meer de strijd niet waard.…
boekenwurm in het nauw
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 223 iemand zoekt het hogerop
gebruikt daarbij de witregels
als handig opstapje
bovengekomen springt hij
behendig achter
de volgende pagina...
wanneer ik het boek
met kracht dichtsla
blijf ik achter
met een schuldgevoel…
Onbewoond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 536 Mijn gedachten gaan vrijuit
terug waar het begonnen is
een schilderij aan de muur
dat nooit is afgemaakt
Vier muren, een ziel en
twee ogen die niet langer zien
dat jij mij verlaten hebt om
elders door te gaan met leven
Een stad zonder stem
de wereld slaapt zijn roes uit
waar ik alleen wakker ben
met sigaretten en mijzelf
De wereld…
Een splinter uit een boom gekozen
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 616 uit een van de miljoenen mensen op aarde
kies ik die ene splinter uit een grote boom
die mijn huid tot bloedens toe doorboorde
in een rode vloeiende stroom
intense pijn die het lichaam laat schreeuwen
het onrecht keert zich telkens weer
herinneringen die nooit meer verdwijnen
omdat ik aan het einde ben van mijn verweer
dromen die…
Zakken naar de diepte van een afgrond
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 328 zachtjes maar zeker
zie ik mezelf langzaam
naar beneden zakken
het drijfzand
is te sterk
zodat ik niet in staat ben
om een krachtige hand te pakken
eenzaam en zo alleen
zakkend naar de diepte
van mijn afgrond
angstig kijk ik om me heen
met de wetenschap
dat voor mij
het einde gekomen is
had ik maar eerder
een duidelijk signaal afgegeven…
Meringen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.352 Ik hou toch zo van meringen
met van die fluppen aan elke kant
Ze kruipen als gewone bleringen
maar verslonsen ieder argeloos kwasant
De vuurtoren aan scheepse kraven
spuit zijn licht naar ’t grobuit
wanneer het volmondig langs komt traven
en hun wapkleppen ontsluit
Dan is de welling in het slonder
en de mering geeft half stok
Ik neem mijn…
tranentrekker
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.310 Tranentrekkers vullen de zaal met
mensen die als haatobject zijn geprojecteerd
op een wit doek vol met vlekken
in de bioscoopzaal letten ze niet op je onschuld.
Zeg vooral geen ‘boe’ of ‘bah’
maar laat het allemaal zijn gangetje gaan
als de speler zijn been er dan toch weer afvalt
maakt het niet uit, the show must go on.…
tenentrapper
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 403 Ze strengelt haar benen in elkaar
kijkt verwonderd door de straten
die overwoekerd worden door sterke thee
en dure winkels met etalages vol macht.
Ze slaat haar omslagdoek om haar schouders
loopt door het schouwspel van goud en geur
denkend dat niemand haar ziet terwijl ze
ontdeugend op je tenen stapt.…
rolgordijn
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 691 Schuif de raampjes open maar
schrik de vleermuis niet uit zijn vel
die sukkelig zijn zware vleugels
ontdeugend de wind insteekt.
Gooi de deuren open
maar trap die slak niet plat
die slijmerig sluipt over zachte tenen
zijn spoor achterlaat.
Doe dan het rolgordijn omhoog en
voel de maan rustig
op je schouders rusten
wat ben je…
de meidans
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 516 dauwdruppeldouche
de vruchtbaarheid geschonken
witte jurken dansen in het ochtendgloren
de meidans is geboren.…
Queeste (een schrijfopdracht)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 3.610 In roze wolkjes voel ik mij,
schreef het meisje, het kind
met de logische ogen.
Handen ingetogen
schoven een blozend verhaal
naar de rand van de tafel.
O en nooit sedert Frigga
die de wolken spon
waren zo teder twee handen.
Hoe ik ook mijn best deed
het opstel te lezen
ik moest:
plotseling reizen
mijzelf achterlaten
in minnen en plussen…
heb ik je ooit teleurgesteld...
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 437 Heb ik je ooit teleurgesteld,
het moet geweest zijn
als een bosrand grenzend
aan weiden, een versomberen
van licht en geurend gras.
Heb ik je ooit teleurgesteld,
het moet geweest zijn
in de scherpte van een strandwal
of een waterkering,
dorstige vloek van de najaden.
Heb ik je ooit teleurgesteld?
Ik kan mij slechts herinneren
het…
sirene
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 819 Na vieren zit je nóg. Er komen dromen.
De lege klas: een wijde oceaan;
het blauw linoleum gaat zachtjes stromen
en komt zijn branding aan je tafel slaan.
Iriniserend zonlicht door je haren.
Kleuren, gewimperd op je smalle hand.
Ik voel: ik moet dit leeg lokaal dóórvaren
en schipbreuk lijden aan jouw waterkant.
Lukt het je echt, aanbiddelijke…