Wachten op een ander Ik ben het wachten zat Laat ik ook iemand wachten Ben ik ongeduldig Zeg het me dan Want ik denk dat het niet zo is Daarom ben ik verdrietig Want ik wil niet langer wachten Op iets of iemand Tot het uitkomt, als het uitkomt Wachten op......…

Je hoofd vol, Je dagen leeg, een kreet van ongeloof, waarom? Eens in de toekomst, Als je hoofd weer leeg is, Je dagen weer voller zijn, Zal je waarom een plaats vinden in je hart, en daar tot rust komen.…

Anders Genieten van je laatste jaren, Toch komt alles anders, De wens om te genieten is weg. Maar de dood is nog geen optie, Zoeken naar, maar wat is er nog, De wens om te genieten is weg. Ik weet het even niet meer, Dromen van verleden zijn nog mooi, De wens om te genieten is weg. Het leven moet weer terug komen, Er is misschien…

Haar tengere lichaam schokte toen zij hem opeens ontwaarde Wat hem uit ‘t donker ontlokte dat hij het wel met haar klaarde Haar stem leek bijna bevroren toen hij haar de mond bedekte Hij fluisterde: Je bent verloren als ze, wat hij wenste, verrekte Haar hart hamerde als bezeten toen zijn hand de weg verkende Haast aan alles had hij gezeten…

altijd goed he standaard antwoord want liever lieg ik als je vraagt hoe het gaat als ik de waarheid zou spreken zeggen zou dat alles tegen zit dat alles stuk ging dat ik leef achter een masker uren loop ik te ijsberen probeer de dingen te overzien proberend om de stukjes samen te laten komen m’n masker is breder als de Berlijnse muur…

Het verdriet stroomt door mijn aderen Ik kan niet meer scherp zien Mijn ogen vallen dicht En ik vraag om vergiffenis Ik vraag aan de mist Of hij op wil trekken Ik vraag warmte aan de zon Ik vraag aan de regen of hij me schoon wil spoelen Ik vraag aan de haat of hij weg wil gaan Ik vraag om de waarheid Ik vraag om liefde Maar ik krijg de…

vergeten de gedachten vervreemd de woorden in eenzaam gevoel zonder bedoeling komen ze elke keer gaan en komen vergeten dromen wensen mensen voorbij waarom zijn wij ben ik dit verdriet nog niet voorbij langs mij zweven wensen mensen en gedachten in een onoverkomelijk zwart nachtblauw gauw vlieg dan geloof in nu…

Nu je uit mijn leven bent, weg uit mijn bestaan Niemand ooit de reden kent waarom jij moest gaan Zou het lot je leven leiden dan, zijn je wegen al bepaald? Iemand waar je zo van houdt, raak je zomaar kwijt Jouw verhalen tegen mij, zijn verleden tijd Zou het lot je leven leiden dan, zijn de wegen al bepaald? Alles is veranderd sinds jij…

Dood, o dood, jij vijand van het leven! Denk niet dat jij de baas bent, denk niet dat jij het wint. Al ben je ook verbolgen, en geef je felle pijn. Jij wordt voorgoed verzwolgen en het leven zal voor eeuwig zijn.…

Deze vrouw was mooi en veel te krachtig voor hem. Daarom werd hij door haar toedoen en zijn overmoed een worm. Hij belandde op de aarde op zijn buik en werd een worm door haar wat hij precies verdiende. Niet veel later verliet hij het huis van Venus als een worm. Tussen het gewormte van onaanzienlijke kruipsels ooit van haar. Een man met voeten…

Onwetend deed jij mij zo veel pijn. Ik wilde dat het niet zo zou zijn. Maar jij ging gewoon door. Jij wist niet wat je me aandeed. Dat weet je nu nog niet. Ik stond altijd voor je klaar. Een tijdje wachtte ik aan de zijlijn Nu is dat voorbij. Nu is het mijn tijd om het veld in te gaan en wacht jij aan de kant.…

Het kolkt in mijn hoofd, ik leef verdoofd. Alles gaat langs me heen, het is lang geleden dat de zon voor me scheen. Soms wel is een lichte straal, maar dat was dan net een kort verhaal. Hulp aangeboden van alle kanten, maar het voelt net als winddoorlaatbare wanten. Misschien is het goed bedoeld, maar er is iets waardoor het anders voelt.…

Als overdag de zon scheen, straalde zij bij maanlicht evenwel, kwamen tranen Niemand zag dan het innerlijk geschrei noch haar wijnrode tranen die kwamen Wanneer ’t donker viel,viel dat immer met het diepe gevoel van eenzaamheid Het voelde dan als een bergbeklimmer die stilletjes in een diepe afgrond glijdt Als het duister dan over het land…

Vreemdgaan doet hij nog niet, maar dat zal niet lang op zich laten wachten. Ze is onze overbuurvrouw en haar naam is Anne-Rose. Ze lijdt aan borderline en is alcholiste, maar heeft een magisch aantrekkingskracht op alles wat man is. Ze hangen aan haar lippen, komen regelmatig over de vloer en gaan voor haar door het vuur. De één zet een schutting…

Moeilijk om zoveel jaar achter te moeten laten. Jaren van liefde, warmte, vertrouwen, twijfels, ontdekken, discussies, leren en dromen. Dromen van een leven met iemand die zo veraf en toch zo dichtbij staat. Moeilijk om alles wat er nog samen te ontdekken valt op voorhand al te moeten vergeten. Vergeten hoe het voelt om bij elkaar weg te kruipen…

Mijn hoofd is leeg, mijn armen leeg, mijn hart vol van verdriet maar jij zegt : “kop òp!” , geeft de moed niet op dus huil ik als jij het niet ziet... Oog in oog met jouw dood, is mijn ziel zwaar in nood en god hoort mijn S.O.S. niet !...…

Ik wil alles ontzettend graag vergeten, fluisterde zij tegen de inktzwarte nacht Dat hij aan mijn lichaam heeft gezeten dat hij mij vervolgens heeft verkracht Ik voel altijd nog die smerige handen, schreide zij in haar grote eenzaamheid Hij dreigde me nòg eens aan te randen als ik iets losliet over zijn smerigheid Ik zou mij dagenlang kunnen…

ik schep verwachtingen jij begraaft ze weer ik zeg hoe mooi ik je vind jij slaat je ogen neer ik pak je hand en kijk je aan jjj lacht terug had ik dat maar niet gedaan ik vraag of ik je nog eens zal zien het enigste wat jij kan zeggen is heel heel heel misschien moet ik het daar dan nou mee doen? nog niet eens een afscheidszoen gemixte signalen…

Ze pijnigde zichzelf met een mes als haar tranen zwegen als ’t graf Ze bezeerde zich alleen bij stress en ze deed ‘t bij zichzelf als straf Eens dat het duister gevallen was kwamen gauw haar zelfverwijten Dan zakte ze dieper in het moeras niets kon in haar voordeel pleiten Bijna als vanzelf was daar ’t mes en als vanzelf stak het in haar…

die man zo harteloos en eng die man zo groot en echt een kreng hij deed van alles met me verzette lukte niet ik schreeuwde om hulp wat niemand ooit zou horen ik huilde en besefte dat ik geen kans meer had toch bleef ik schreeuwen uit angst en verdriet ik kon het niet meer stoppen het lukte gewoon niet…