Vogels bezingen het vroege morgenuur witte wolken bevolken het blauw azuur bloemen bezoeken de aarde open gekust door het zonnelicht en onzichtbare wind het ontluikende lover laat dansen en zo rekt de lente zich langzaam uit...…

De eerste vlinder fladdert en zweeft langzaam langs het ontsproten groen Hoe vroeg in de morgen mijn aandacht wordt gevestigd op de wolkenslierten in allerlei tinten en in verscheidenheid verenigd een opklarende hemel voorstellen en vormgeven op hetzelfde moment laat een zon zich van haar beste kant zien. Bovendien adem ik verschillende…

boven het maaiveld in kleurige voorjaarsjas de fiere krokus jij schittert en straalt alsof het nooit anders was in zon-gele jas niets kan jou deren geen weet van tijdelijkheid dat is zonneklaar nietsontziende hond trapt je hard de aarde in plast over je jas vertrapte krokus je zonnige leven lang boven het maaiveld!…

Laat me Lente zijn Laat met het zijn in een refrein Laat me het denken weg schenken Laat me …….als een vriend zijn…

Bloemen ontluiken blaadjes dansen in de wind lentesymfonie Hoe onverwacht en plots natuur een einde maakt aan haar sinistere winterse verstilling waarbij gefladder en gevlinder de plaats innemen Dagen worden weer langer tegelijk laat de zon zich van haar beste kant zien. In ongekende euforie leeft ze toe naar haar activiteiten formidabel…

Dit is een duivelskind, deze maand Maart. Men kan dit in een stormnacht goed bemerken: Hij buitelt door de schoorsteen op de haard En blaast de torenhanen van de kerken! Nochtans, al wat hij roert is slechts zijn staart, Waarmee hij wind maakt als met vogelvlerken, En van zijn hoef is enkel 't boerenpaard De drager, dat de akker gaat bewerken…

Nou is de Winter weggeruimd. Die aan de aard zat vastgevroren. Nou is het vuil er afgeschuimd En komt de blote grond te voren. Maart heeft de korst al schoongespoeld En blaast er op om 't af te drogen; Zijn eigen borst is blootgewoeld - Daar gaat die knaap: - zijn donkre ogen. Als vijvers waar een bloem in drijft - Maar waar geen bodem…

de vogels zingen een octaaf hoger de futen dansen hun liefdesdans de katjesboom begint te bloeien het eerste gekwaak van de kikkers verscholen onder een bruggenplank ik loop nog op mijn wintervoeten maar inwendig geef ik mijn lentetenen een kans…

als je onder vier ogen, intiem, verder praat zwijg je over 't weer.…

Een frisse wind blaast laatste restjes winter weg waait nieuwe lente Hoe ondernemend, open en uitnodigend je steeds weer dagen kleurt met stromingen die inspirerend zijn, aan het denken zetten, blik op het leven verfrissen om me heen daar er altijd iets onverwachts gebeurt met jou. Door jou kan ik vol overgave mijn breekbare – en kwetsbare…

Winter gaat vooruit langzaam en zacht naar voorjaar hints in overvloed Het is ontspannend en rustgevend om de winter van dichtbij mee te maken die een zoveelste hoogtepunt heeft bereikt waarbij ieder kan genieten van paletten met authentieke kleuren van waar tinten perfect bij elkaar passen. Wanneer ook nog eens enige wolken en vale zon…

Dat is het eerste van de lente in de havenstad: een volle bries van de stroom, zo vol als het gelaat van een boerejongen die in een mondharmonika blaast, een bries die over de stad vaart en even onvermoeid is als die dorpsmuziekant. De wind die de eerste maal dit jaar een zelfstandige vreugde heeft gevonden. Enkel wind te zijn, tomeloos, mateloos…

Zal 't licht dat op de daken valt En geluwt op het groen, Mijn hart weer blijde maken, zal 't Mijn mond weer zingen doen? Ik heb gezwegen maanden lang, Of 'k nooit meer zingen zou; Gaat nu mijn zang weer aan de gang, Door één klein plekje blauw? Is met één vlekje zonneschijn, Dat op de duinrand ligt, Dat aanstonds zal verwonnen…

Mistig, stil en uitgestrekt leunt de stad tegen de duinen Duwend tegen het natte, groene achterland ontdoet ze zich van haar nachtelijk vocht. Slechts een bleke zon komt op Het mag nog geen dag heten Gedempt licht verdringt de grijze schemer en doet de nacht vergeten. Schaduwen glippen geleidelijk weg Langzaam verdwijnt de kilte Er komt…

Met maar een beetje straling van ‘t schraal opwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op geluk ontkiemend in lente. Alsof een dakvenster een blik gunt uit nog winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht jeukt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt,…

Sneeuw danst om je pootjes Wat vlokken op je vacht Je snuffelt gretig in het rond Een sprookjes-winter-nacht We lopen onder sterren Jij rent wat heen en weer De Maan kijkt toe en zij glimlacht Naast Grote en Kleine Beer We weten ons altijd omringd Door krachten die beschermen Ze lopen met ons mee als boom Als planten in de…

Grauwer dan bij 't woeste weêr, Troostloos hangt de hemel neêr, Grimmig zonder stormen; Aarde! ééns blijde en grootsch, Hoe ontdaan en doodsch Huiv'ren thans uw vormen... Wees gerust. In vlokkendans Lichtend uit al valer trans, Koomt om de arme leden Blankheids warlend waas, Blankheids sluiergaas, Blankheids kleed gegleden. Uitgesneeuwd…

NACHTVORSTIN wonderlijk ongerept maagdelijk wit blinken geluidloos voorbij-ijlende ijspaleizen ijl tot in eindeloos indigoblauw op zwarte lakens van hemelse zuiverheid in het universum ener sterrenwemelende vrieskraakheldere rozevingerige polaire dageraad op een wintertintelende ochtend in de zuidelijke hemisfeer van een bevroren planeet…

De Winter komt met wind en kou. Mijn rode beuk ziet woest. Ik weet wel wat me troosten zou, als iets mij troosten moest. Ik weet wel wat verheugen zal wen alles keert tot smart: der schone liedren peerlenval, klaar op mijn hart! ----------------------------------------- uit: Het boek der liefde (1921)…

Welkom, Winter! kraakt uw ijs? Vult uw sneeuw de dalen? 'k Heb hier geen dooiweer aan de haard, En geen brand te halen. Blaast gij storm, door 't vliegend zwerk? Muur en dak kan 't lijden. Giet gij vocht in stromen neer? 't Valt mijn glas bezijden. Krimpt de dag? te minder nood, Om bij licht te gapen. Rekt de nacht…