het voelde al meteen zo goed de sterke handreiking als groet met gelijke frequenties de eerste ontlading met een omarming van positieve energie die eigenheid herkende in astrale kleur en geur van lichaam en geest die zich probleemloos elkaar op- en aanvullend mengden aftastend zijn wij gaan zoeken naar het paneel…

reizen als een komeet door het zonnestelsel omstandigheden verbranden jouw omhulsel de routine die de pijn verzacht vlieg je door zoals iedereen verwacht mensen vinden dit een natuurlijk fenomeen maar de komeet voelt zich helemaal alleen…

hij gooide stenen schreeuwde onverstaanbare kreten wierp zich onbeheerst in een strijd waarvan hij dacht dat het de zijne was nog had de tijger zijn klauwen gespreid maar de ongelimiteerde drift raakte er uit geschrokken en getroffen door verdwaalde brokken de stoet begon gezicht te krijgen gebutst en bebloed probeerden zij…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

ik zie de stukjes vroege lente uit de lange winterslaap van jouw aura ontwaken waar het voorjaar zijn specifieke kleuren bewaart in speelse frequenties maken gelegenheids- combinaties zich los uit winterkoude patronen vermeerderen fluctuaties tot een creatief palet dat langzaam samenvloeit in de nieuwe prilheid van…

ze schreeuwde woorden met van die scherpe klanken die snijden in je ziel waarvan het bloed al lang vergoten is omdat de inhoud niet helemaal beviel aan stem verheffen heeft ze nooit gedaan de toon ging uit pure nijd de hoogte in en mismaakte zo effecten die al hout sneden in doelen zonder smoelen we beperkten ons tot klein publiek…

alles wat je bent heb je al gegeven met je aanwezigheid opvoeding opleiding en levenservaring in meerwaarde weggedaan en dan je eigen leven dat wat jij nog in stille tijden even zelf wilde beleven in los zijn van de wereld voor zover mogelijk opgebouwd in eigen bestaan met zuivere gedachten zonder al dat gedoe van goed dat…

ik hoopte in een paar penseelstreken jouw glimlach neer te zetten zonder karakteristiek het rake vast te maken door een stukje van jouw leven te verstillen in liefde waarbij de stemming bedding geeft om met tal van emoties je lach visueel te parelen in zoetgevooisde taal…

weer knallen verboden woorden hun eigen kleur zonder ooit tot bezinning te komen het is de ontploffing die plaatsvervangend aandacht trekt beschenen door het licht van hen die over schreven gaan op eigen podium dood en verderf zaaien en niemand sparen de wet met voeten treden en zo een eigen orgasme beleven…

jij wist het spel zo te delen dat ieder daar een goed gevoel bij had ze speelden met een lach van binnen uit wat door kenners werd getypeerd als winst voor de schavuit hun ogen spiegelden plezier zeker als de winst al op voorhand al bijna te incasseren was omdat zij het geluk al bij de staart te pakken hadden maar die liet…

steeds vaker strakten wolken hun rafelige randen donkerden kleuren humeuren van de bezige mens waar geleidelijkheid de natuur ruimte en tijd gaf joegen veranderingen elkaar in rap tempo op zonder noodzakelijke rust ook gebrek aan bezinning ontwricht in evolutionair opzicht de synchronie en leidt onherroepelijk naar chaos en…

we dwaalden gleden langzaam van de wereld af verloren stukjes bewustzijn er vielen gaten in de trap die we omhoog gingen waar de stappen zich vertilden aan ons gewicht het niet helderder werd in de toch steeds ijlere lucht een vochtige kou begon ons parten te spelen want zonder richting verdwalen in een niet aardse omgeving…

jouw lach ontsluit zoveel plezier en baart humor in twinkelende ogen golft door de ruimte in een aanstekelijk ritme op een melodie die al eeuwenlang hout zaagt en waarvan de teksten in alle talen meegezongen worden in generatieve herkenbaarheid die uit voeten komt die staan in een wereldcyclus…

ik hoorde je neuriën terwijl je handen op een zachte manier orde schiepen in de chaos die huishouden heet in aangename rust herkreeg de kamer de stilering zoals ooit bedoeld met brede lach openden gordijnen de herboren inkijk ook wij waren meubilair en hoorden al zo lang tot de inrichting dat afwezigheid heel ongemakkelijk…

mijn gedachte is jij zult ze allen zien na de dood niet bij Jezus maar vanuit duivels schoot nu eeuwig stralend gelijk het zonlicht hemels prachtige ogen op jou gericht dan ga jij beseffen wat je op aarde hebt aangericht jouw zogenaamd trouwe soldaten helpen je niet meer daar zorgen de engelen voor in opdracht…

het vuur in je ogen brandde toen ik mijn koude handen met witte vingers aan jou liet zien in liefdespatroon dansten rood- oranje vlammen hun warmte en altijd als wij samen waren begon het hete bloed te circuleren nog steeds werden wij overvallen door deze intussen bijna berekenbare acties en ons verlegen lachen had zo…

Ik reisde meer dan vier uur Om een uur bij hen te zijn De volgende dag zat ik weer in trein en bus voor nog een jarige Toch was het doel niet het enige Ook de reis was het waard Zoveel gezichten, vergezichten, gekleurd blad Moeders die kinderen in en uit de trein Mensen die hun mobiels lazen Een pasgeboren baby in de kinderwagen jammerde…

Dame en heren der Prijs Poëzie! Zal ik jullie aanschrijven in dichtvorm of niet? Ik heb een paar principiële bezwaren.  Wij zien wel de jury, maar heeft J. geen geld om zijn onderdanen op fatsoenlijke wijs te bedekken? 't Zal onder die flodders ook niet veel soeps zijn... Shocking blue Prijst de Poëzie! Zou crowdfunding…

ik zie je in het landschap opgaan als jij buiten loopt met een lach op je gezicht als het licht zich concentreert op jouw komst openen zij hun bloemen in de verte en rechten de stelen om tussen velen jou beter te zien in minieme bewegingen schoonheid details die alleen de insider ziet als wonder van de natuur stille communicatie…

ze blokte wist haar verworvenheden te stapelen tot de wijsheid van een onneembare muur die ook tegen leugens en bedrog bestand bleek te zijn haar rechtlijnigheid blokkeerde de groei van rond en zacht in belangrijke mate juist door haar atletisch figuur kwam zij ook al minder empathisch over met haar sociale vaardigheden…