Dame en heren der Prijs Poëzie! Zal ik jullie aanschrijven in dichtvorm of niet? Ik heb een paar principiële bezwaren.  Wij zien wel de jury, maar heeft J. geen geld om zijn onderdanen op fatsoenlijke wijs te bedekken? 't Zal onder die flodders ook niet veel soeps zijn... Shocking blue Prijst de Poëzie! Zou crowdfunding…

ik zie je in het landschap opgaan als jij buiten loopt met een lach op je gezicht als het licht zich concentreert op jouw komst openen zij hun bloemen in de verte en rechten de stelen om tussen velen jou beter te zien in minieme bewegingen schoonheid details die alleen de insider ziet als wonder van de natuur stille communicatie…

ze blokte wist haar verworvenheden te stapelen tot de wijsheid van een onneembare muur die ook tegen leugens en bedrog bestand bleek te zijn haar rechtlijnigheid blokkeerde de groei van rond en zacht in belangrijke mate juist door haar atletisch figuur kwam zij ook al minder empathisch over met haar sociale vaardigheden…

ze blokte wist haar verworvenheden te stapelen tot de wijsheid van een onneembare muur die ook tegen leugens en bedrog bestand bleek te zijn haar rechtlijnigheid blokkeerde de groei van rond en zacht in belangrijke mate juist door haar atletisch figuur kwam zij ook al minder empathisch over met haar sociale vaardigheden…

jij had ook een rugzakje maar daaruit pakte jij nooit de geijkte zaken wel verrassingen die met een lach tevoorschijn werden getoverd jij wist precies voor de mensen om je heen de juiste sfeer te creëren waarin hun talenten weer op zouden bloeien om in samenwerking met anderen de mooiste dingen gestalte te geven jij deelde…

Reeds lang diep in de schedels gevallen ogen, gebroken ruggen, vergane oren, zullen niet meer zien, niets meer voelen, nooit meer horen. Laat staan spreken.…

In bossen dansen op de donkere bodem De dovenetels in de volle gangen Quadrupel stereofonische zangen Turn up the bass, tril uit je mono modem Volume van de amplitudewijzer Maakt beide buizen van Eustachius Blij met gehoorgestoorde dooie mus Doof als een kwartel of een pinguïnkeizer ...................................................…

er zitten lacunes in de lucht waardoor ademen moeilijker is en horen bijna onmogelijk is geworden daar waar emoties altijd jeugdig vleugden lijkt het ontbreken van jouw aanwezigheid te resulteren in moeizaam gehijg jij was al eten en drinken voor mij maar zonder jouw adem voelt je afwezigheid als het einde na een onverwachte…

de woonkamer klopt aan op mijn schouder, de kachel vuurt zijn warmte in de gelederen waar mijn ziel zich dacht te huisvesten zij is even weg, kerstmarkt het alleen zijn is iets magisch, zwarte magie - althans voor mij - schaduwen van ‘ t verleden paren met de stille wezens die in mijn hoofd kaatsen met merkwaardige bewegingen het…

ik wist dat je ging schaatsen in je wit kristallen pak strak aan je lijf om nergens aan te haken en toch snelheid te maken als een flits voorlangs het riet dat zo zijn eigen tonen zwiept in een krakend lied in jouw cadans langs deze rij het kleurgezang met wuiven van de gouden kant voor je uit op het zwarte ijs jouw…

nog heeft de kou haar hart niet bereikt in een lijf vol verzet waar gebed heeft gefaald afgeschaald voorbij het minimum met uitzicht op ooit maar ondertussen komen reserves de bodem tegen nog kijken ogen hun heldere blik zeg jij gaat niet gebeuren maar kou is het venijn dicht bij je ziel is jouw verdriet hartverscheurend…

nooit heb ik het opgegeven ben de grote stenen in mijn hart gaan lezen heb mij hun structuur eigen gemaakt verzameld in magische ogenblikken opgeraapt uit hun mystieke kringen in zeer spraakmakende en educatieve ontmoetingen waar kinderlijke zachtheid met universele empathie in volwassen sfeer kwamen was verweer onmogelijk…

zij was haar lach alles daar omheen ademde plezier gaf warmte af bij haar voelde jij je nooit alleen want als de afstand groter werd was er altijd die blik met de knik van genegenheid als binnenkomer voor heel veel gezelligheid op elkaars golflengte samen naar stilte die geladen was met begrijpen dat kijken eigenlijk woordloos…

ik heb ze zien acteren narcisten zonder ziel wat zij ook proberen er is een lek in het algoritme om tegen aan te hikken steeds hetzelfde marionettenbeeld dat van die ander die zichzelf totaal vergeet in het jagen naar de titel verdwaasde gek maar er is niemand die dat van zichzelf vindt ja de stukjes namaak de geplakte resten…

ik zag je dansen met bliksem- voeten strijkers ontsteken en een beschaafd gedonder maakte de herrie die bij je paste wind streek cumulus wolken met kleuren uit het bos vol losse noten bladerden er op los want zonder bui als dirigent werd er niet op elkaar afgestemd bleef onweer meer een chaotisch gebeuren waarin jij…

ik zag je met gevolg door de wolken zwieren licht spatte in duizend kleuren uiteen die regenbogen vierden jouw ogen horizonden de flauw gebogen verten toen jij de teugels even flink liet vieren slechts een vage mist wist waar jij gebleven was toen jouw stoet eenmaal gas gegeven had…

zij wist als geen ander met haar blik dromen te kleuren hoewel zij al met liefde zijn toegedekt en de pijn snel vermindert waar woorden tekort hebben geschoten om voorzichtig emoties aan de oppervlakte te brengen en om ze het daglicht te laten zien omdat zij al zo lang in het donker verkeerden zonder mogelijkheden om voorzichtig…

ik schoof gedachten tot herkenbare woorden voor iedereen maar waar het kruimelde en brak werd het met het vlak van de hand van tafel geveegd restanten die toch de spanning en sfeer hadden gesmaakt van het vergaderstuk dat door iedereen tot maaltijd was gemaakt van producten uit het land van herkomst met de versheid van de…

ik kan het niet laten even achterom te kijken en dan dat wegwerp gebaar te maken in pure onmacht natuurlijk ben ik gewend aan wat ik zie maar toch is er nog altijd de stille hoop voor een vlot herstel van dit gebied in de brand was de immense hitte van het vuur allesverzengend withete emoties waren loeiend in hun laaiend…

uitermate klein zij had een stukje wereld in de hand gekleurd door elementen en de tijd onomkeerbaar in het boek dat communicatie scheidde het onderzoek was al gedaan het hoe en waarom bleek een toeval verhaal er waren geen degeneratie protocollen en alles was fundamenteel uitermate klein zo bleek ook de microscoop…