Ons geheime bed in het donker, daar leef ik -- droom ik mij bij jou.…

ontluikend lover koestert zich in ochtendlicht van teder satijn…

er bewegen mensen in de geschilderde stad het papier wacht geduldig op een nieuwe streek van de verdwaalde kwast naast een onbekend bed en groene bossen schaamte onder een strak gestreken lucht beamen in dat stille verdriet tranen die de verf verdunnen…

En wederom moeten wij, dappere dodo's der zwijgende meerderheid, wachten tot het de heer D. behaagt om zijn schare te voorzien van zijn snedige sonnet... ____________________________________ Ik vind het voor ons lezers toch wat sneu Er valt veel af te dingen op die Klein Een punt of tien, voor mijn part een dozijn Vanavond in het zwaarbewaakt…

Rond het middernachtelijk uur Strandden zij op het azuur Te donker zonder maanlichtvuur Bij 't eiland buiten grens en tijd Van jeugdigheid in levensduur Van 't eeuwig elyzees elixer In Circe's magisch receptuur Onwetend van oneindigheid Zij, godin en kruidenmengster Schalks, bevallig qua postuur Troont O mee naar haar rotspaleis…

Snel hebben Je ogen zich alle tinten blauw aangemeten die zij vonden in het zee spel van het prettig warme water waar ook in het diepste zwart de felste emoties contrasteerden in subtropische schakeringen speelden zon en schaduw wisselingen op je snel bruinende huid waar zachte markant ingetogen lichte lijnen de reikwijdte van…

als de nacht valt kijk ik omhoog zie hoe de hemel lacht naar ons hier beneden ieder lichtpuntje fluistert zacht wat eens was zal altijd blijven aan de overkant van tijd gekleurd door herinnering zweeft elke dag boven ons de echo van jouw liefde…

Het meisje groeit op in een nomadengezin toeft enige maanden op weiden in een dal waar geit en schaap rustig grazen hun genoegens beleven mensen en dieren vertrekken gaan langs lange wegen over heuvels en vlaktes naar een ander verblijf voor korte tijd tijdens de zwerftochten raapt het kind soms wat mooie stenen of bevallige…

Brokstukken van de vorige dag leggen stil her en der verspreid getuigenis af van wat nu open veld is Het jongetje verschijnt tussen stoffige stenen alsof hij hier niet vaker is geweest - en zoekt naar wat niet meer is Zijn gebreide slobbertrui voedt het vermoeden van een eerdere drager, die wat ouder is dan hij met z’n veel te grote…

het woord bezig van deze wereld te verdwijnen schijnbaar dood in winterslaap hapt in duisternis naar adem verbinding verbroken het woord valt in stukken uiteen in scherven gebroken op onverlichte plek in hoofden betekenis verloren het woord opgesloten bijna vergeten vrede! rammelt aan de poorten…

Te koop op de markt: hersentransplantaten met -- herinneringen.…

het penseel ontmoet een nieuw palet van blauwe lichte kleuren in iedere druppel hemelwater waar warme liefde haar heldere momentum heeft het lichaam schuilend in vertrouwde emoties het dunne schilderspenseel streelt zacht papier ze schildert regen omdat het regent…

Een verliefde knaap uit Westerwolde, een boerenzoontje, doet zijn rugzak open en zegt op 'n sympathiek toontje "Héél leuk om kennis te maken, meneer ! Ik heb iets mee voor u ... een schorseneer, en voor uw vrouw een savooi en voor uw dochter een boontje !" ...…

Bij de opkoper schrijf ik levensverhalen -- van de inboedels.…

jouw jaardag ziet terug op wat was kijkt vooruit ook naar wat komen mag gehoopt of verwacht jouw jaardag reflecteert hoogtepunten naast lessen ook van verlies en tegenslag die daarbij horen jouw jaardag is het feest vieren van groeien en leren wie jij bent en doet voor de mensen om jou heen jouw jaardag is een dag van samenzijn…

ik zag super lange slanke vingers gretig graaiend in de letterbak naar het ultieme sluitstuk word zij wilden hun beeld een magische uitstraling toedichten met een unieke vondst als nieuw waarmee een wereld wordt ontsloten die lang alleen droomde van een bestaan met een glorieus begin in een universum vol zelfbedachte…

Al bijna tachtig jaar geen oorlog meer Een goede reden om te vendelzwaaien De wimpels waaien zachtjes heen en weer De zon schijnt en de vreugdevuren laaien Al bijna tachtig jaar geen bommen meer Sirenes, kelders om te bivakkeren Dank Tommy, Redtail, Yank en Poolse Beer Iwan en Aussi voor het vijand weren Al bijna tachtig jaar voorbijgegaan…

Vrijwel volledig verdreven uit de verste vezels van haar lichaam haar gelaat een ernstig gekerfd vensterraam bijna afgestorven van geluk koestert onder het wollen gebint de moeder haar kleinood als een meer dan kostbaar kind. Kwetsbaarheid baart tederheid. Laten we stil zijn.…

Al genietend groeien de dromen als bloemen en leven de menselijke fantasieën koesteren de dagen zich in licht en zonneschijn tot 's avonds de maan samen met sterren de hemelkoepel bezaait met beeldend romantiek. En vanaf de vroege ochtend zingt een kleine vogel en maakt de dagen tot een feest vol muziek samen met jou wordt het leven een dans…

door en door doortrapt moordmachine sobibor onvatbaar verdriet…