2.976 resultaten.
waken
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 62 uit doelloos duister opgestaan
de stijfheid weggetrokken door een buigzaam,
vroeg begin
het levenloze licht verrijkt naar meer
dan fletse beelden
weelderig begint de dag
mijn slappe buik verdraagt de trage stoelgang
van de eerste vaste norm
een arrogant geworden dichter
is in vorm; hij schrijft de daagse zaken af
ik schrijf en blijf…
Stad,vrucht van eigen spiegel ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 43 Stad wat het eerder was van stinkend water
het geloof het stof verjoeg van eeuwen,
gedompeld in een verhaal soms ingetogen
soms gelogen in schuilkerk van de taal.
de wachters van de grachten hun huizen
kronen over de hoofden het plein bespot,
beklad door duiven waardoor de beelden
levend bleven in de mondiale moraal van
overvolle gevulde…
Mocht u anders beweren...?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 33 De neus in oude manuscripten
ruikend aan de boekenleggers van
scenario’s altijd door anderen
geschreven, levend en lijdend
voorwerp verdeeld zijn ontstaan.
mix van gedachten verscheurd door
een wisselende ethiek zoals
het werd gedeeld wordt en om
private reden wordt gedoogd,
zoals het is niet zou moeten zijn als
de stromen bloed…
uit zinnig
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 zo wandel ik door woorden
trek ze aan en
stoot ze af, de
richting onbepaald
hun eigen graf
begraven in een vreemd geluid
ik hoor een meeuw
zijn schreeuw lijkt
veel op uitgestorven klanken
wrang weggetrokken
uit het laatste geluid
dat heelhuids langs
mijn oren vloog
hoog, heel laag of
fluisterend
ontluisterend stil
begin ik…
Mijn liefste lief
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 62 En als ik nu de toekomst gewoon zou mogen lezen
omhuld door gelukkige gedachtekracht die macht
zou mogen ontvangen, wat ook soms duisternis bereidt
voorspel ik dagelijks 'n feest omdat wat met jou geneest.
Wat jij in het leven steeds weer kunt gedogen
verdragen in en met je veelzeggende ogen
aan voorjaarskrampen die weer verdampen
en niets…
Weer even in die aula
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Ik voel mij onbevangen geen gevangene
de schepping is puur en blijft een raadsel,
al zijn dagen niet langer meer winstjagend
ergens gloeit altijd wel een vuur om de as.
Hoe dan ook, en ondanks dat,
zie ik alles daar weer staan en zitten.
Eerste pogingen om klanken te uiten
zich in de hal voltrekken op fluistertoon.
Je bent in mijn hart nooit…
Vaak sta ik deze datum op en denk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Wil ook jij even geen kuitenbietser wel onafhankelijk
elke teen en vinger nu zijn eigen stempel laten geven
vakbekwaam, zo niet liefdevol dag kunnen schrijven.
Wat wens jij nog te willen uitzoeken in tal van uithoeken.
Weet er zijn van die dagen dat tijd folteringen bedenkt
vragen opwerpt waarvan jij de teksten niet kunt vatten,
in elke strofe…
Een introvert decor
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 80 je speelde met stil licht
geen uitbundige kleuren
met traditionele vormen
in een introvert decor
zij verstonden elkaar
in samensmelten en
versterkten hun intensiteit
door samen felheid te bundelen
de ruimte zong energie
door vergroting van
contrasten spatten reflecties
in kleurwaaiers uiteen
je orkestreerde
ladingen en dempte…
Wees gerust
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 Ik weet het nog
het werd avond
ook die dag
eerst ochtend en middag,
stormen beginnen
doorgaans met die stilte.
Ik weet het nog
mijn hand in jouw hand
het ooit zijn we er beide
de vrijdagkrant zal je naam dragen
naast ook dat gedicht
de papieren bloemen.
Ik voelde het bonzen
rondom mijn hart
die avond ook het jouwe
wachten en stilstaan…
Bezinnen bij het gloren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 Je kunt gaan ontbijten in het bos
of in een bar, rusten onder de eucalyptusbomen
daar smeltend van je eerste liefde verder dromen.
Je kunt gaan opsommen wat je van gisteren vond
over onlangs, de vele onstuimige winternachten
schilderen hoe de wind vloot, ijs aangroeide op de sloot.
Je kunt zoveel van half en van zelfs heel
valt erg veel te…
Wie deelt vermenigvuldigt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 160 Het grote niets is zwanger,
van ongekende mogelijkheden.
Wie leeg wordt, stroomt vol.
Het kleine wordt weer groot.
Wie alles denkt te bezitten,
bezit helemaal niets.
Wie volmaakt is, is dood.
Lang leve de onvolmaaktheid.
Wie durft te delen vermenigvuldigt.
Liefde!…
Heeft tijd een humane waarde?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 43 Er is niets oud en ook het
nieuw is er altijd al geweest,
voor een piramide is ook de
sfinx slechts een waakbeest,
een schil in de terminologie
van beelden waarover men
denken wil, deinen ideeën voort
in menselijke overleveringen
en ideologieën schouder aan
schouder in de menselijk geest
dat tijd in materie niet bestaat,
worden…
vluchtplan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 wachtend op de landing van zuinig licht
dat smelt als adem hervat
zonder longen te schuren
warmte die ergens een bron heeft
in afgesloten toestand
met voorafgaande toestemming…
Zou het wel onopvallend die schaduw zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 68 Misschien heb ik wel jaren lang stil meegekeken
langs je ruggengraat je billen en oudere littekens,
de dagelijkse gang mogen derven verhalen beërven
ben ik zelden afgeweken als schildwacht die je acht.
Heb ik ongevraagd momenten lang over je schouders
gestaard, je liefde en leven gezien, 't grijzende verdriet,
ben ik meegeslopen met wandelingen…
Het tourniquet
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 58 zij veinsden
verdiensten
liepen zelfverzekerd
naar het tourniquet
wilden ongehinderd
passeren maar
stonden door die
ene vraag perplex
u bent geboren
met helemaal niets
van wie heeft
u dit allemaal
genomen toch niet
om met zoveel
de weg op te gaan
van alle dromen
er werd gerekend
met plussen en min
maar een vergelijk
bleef…
In staal gestileerd
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 63 ik heb de kussen
armzwaaien en
samensmeltingen in
alle omhelzingen geteld
waarbij in het amen
van samen de kwaliteit
van de feestelijkheid
aan de orde is gesteld
met stip vonden wij
de geboorte van het kind
het unieke moment
omdat ieder mens
dat ooit van zichzelf
heeft gekend en nu
opnieuw beleeft in een
andere tijd met zelfbeeld…
finaal
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 101 het schijnt me soms toe de keuze
is een mond in de einder
om er vaagweg in aan te belanden
maar naargelang de monding
met spaarzame passen
uitdijt in een meanderen
van het oeverloze
naarmate
het gewicht van hetzelfde water toeneemt
word ik steeds minder
bijna drijvend naar de afloop
minderend als de loop van een kanon
steeds meer kantlijnen…
Open...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 111 De deur gaat open
waarachter
de bewoner
Hij gebaart
binnen
te komen
Het pand
van m'n dromen
waarin verleden
Geschiedenis
van levens
van tekens, afspraken
Gewoontes en gebruiken
die als 'n schakelketting
verleden met heden verbindt.…
Wellicht bracht liefde je al naar deze deur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 Gaf de geboorte je een vanzelfsprekend gezicht
jij straalt nu gevoel uit met het je eigen gemaakte,
soms zo vreugdevol of dat met verborgen verdriet.
Niet de rouw van wat we innerlijk dragen
je blekere huid of je haardos kleuren de dagen,
het is om wat we soms zelf tonen of zelf zo zien.
Zien en voelen met eigen ogen, met ons hart.
Kamers…
De laatste drempel?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 69 Op het pallet van een vol
gewaaide decemberlucht, de
vergrijsde zon gaat kopje onder,
de maan luiert achter z’n vitrage
het doet er weinig toe waar ik
op doel met wie of wanneer
ik deze dag zal delen of dat ik
er morgen nog zal zijn, of ik
de ontnuchterende morgen kan
ontcijferen, verbaal dan wel naast
een verwijderd beeld op…