293 resultaten.
Bij het voorstellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 270 U kunt wel zien geacht publiek
dat ik niet hier geboren ben, maar
in het verre Nederlands-Indië dat
niet meer bestaat en dat ik via
mijn ouders met grootouders
op expliciete wijze in verbinding sta
U weet wel dat de buitenkant
van een mens niet hetzelfde is
als de innerlijke binnenkant
Twee grootmoeders van Javaanse
bloede, een grootvader…
Nergens zeker van
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 203 Voor het raam daalt sneeuw
onder een hoek van vijfenveertig graden
nat en fijn,
trager waar wat luwte is
en verscholen in het licht.
Je ziet maar wat zich vertoont,
afgezet tegen een donker beeld.
Dromen en verleden lopen mee
in elke schatting van heden.
Nergens ben ik zekerder van
dan dat ik niets weet,
slechts kan afgaan
op wat ik…
Harmonie der sferen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 225 Naar evenwicht zoeken
het soms vinden
Ik jongleer op een touw
probeer een poes te laten zingen
voor een glimlach van jou
Zie mijn strakgespannen kuiten
op één been huppel ik rond
over een dik koord
met drie gouden ballen
in de blauwe lucht
Die harmonie van die sfere
Soek balans
vind dit soms
Ek jongleren op 'n tou
probeer om …
Het rad van omdat
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 173 Omdat ik in jou was
ben jij groter dan ik
vloeit het heelal in jou
In jouw omhelzing
voel ik jou
tot einde komen
stoppen om mij
een parel, zwart
wit of ros oplosbaar
in zure wijn
Omdat ik in jou was
vloeit het heelal in jou…
Denkbeelden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 Denkbeeldige gordel
van twaalf.
De schijnbare zonneweg.
De dieren in zinnebeeldige
betekenis
van kracht en waardigheid,
onschuld en sluwheid,
waakzaamheid en voorzichtigheid.
Schitterende sterren
aan het verre firmament.
Als het ware bijna tastbaar,
maar nog even ver weg.…
De Melkweg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 172 De Melkweg strekt zich lenig uit.
Onder de curve van onze planeet,
baadt ze in een flauw rood licht.
Een dartelende wolk
met fonkelende sterren,
ook obscure, donkere slierten
van interstellair stof.
Dat ontsiert haar prachtig lichaam.
Ik zie haar als een stoffige, gassige
verwrongen schoonheid.…
Zoon van Icarus
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 365 Wat is de wereld toch licht
als het donker is verdreven
langzaam de trap bestijgend
die de aarde beneden laat
de zongele hemel naderbij
fel knipperend in de ogen
Alleen is daar helaas
nu echt de laatste tree
de keuze is afdalen
of toch verder
Aarzelend wacht hij de komst
van de avond van de nacht
tot de eerste langs zal komen
Springend…
De maat der dingen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 295 Astronomen hebben zich vergist.
Géén honderd miljard. Nee.
Twee biljoen sterrenstelsels groot,
is ons aller hemelrijk.
Het aantal sterren per stelsel,
rond de tweehonderd miljard,
bleef ongeveer gelijk.
Ik dacht altijd al te weten,
dat planeten stofjes zijn.
Onze aarde is bijna niets.
Maar wie of wat zijn wij?…
ruimte
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 309 het heelal of de ruimte
eindeloos mooi...
fonkelende sterren verlichten
donkere mooie nachten
toveren waanzinnige beelden
met fel gekleurde zilveren tinten
de maan heel diep aan de hemel
straalt als een hoeder over het heelal
met haar mantel in goudgele kleuren
dirigeert zij… de sterren bovenal
onbeschrijfbaar in tijd, is de ruimte
of toch…
Kern
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 150 Spreek maar niet te vlug. Ik verdwijn
zo snel. Zonder veld ben ik voortvluchtig,
sta bloot aan warmtestralen. Je neemt me
of je laat me
vloeien. Ik smelt in het westen, stol
in het oosten. Tussendoor beweegt altijd
het licht.
Ontkleed mij als de koude roept.
Ik luister traag.…
Apollo 11
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 194 Driest briesen de straalmotoren en zijzelf
De uitverkoren matadoren van de Elf
Rikketikkend tot de kritieke spurtrit
Ontkluisterd wordt voor de afknal
En na het "moment supreme" beslist
Krijt in de cockpit tegen het drietal
Doorheen de ether een radiostem vergewist:
"Apollo,jullie hebben het gemist!"
De hotemetoten op Nasa's gastenlijst…
Proxima sonnet
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 154 Slaap kan mijn goeddoende geest niet vatten
fantaseer ik maar een vliegend tapijt
traag zwevend door de kosmos zonder tijd
zodat het brein niet is af te matten
in voorbijgaan omringen mij kleuren
ergens speelt Schubert iets met violen
volgen meer muzikale idolen:
getransformeerde sterren die fleuren
zwaai vaarwel moeder aarde beneden
de…
Ten dode opgeschreven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 214 Natuurlijk bestaat de dood,
niet.
Al wat bestaat blijft leven.
Moleculen worden weer atomen.
Zalmen keren stervend terug,
naar hun geboortebron.
De dood is een menselijk ego,
door deze dichter,
ten dode opgeschreven.…
Ons uni-versje
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 190 Deze wereld, waarin dichters dichten,
is maar een nanobolletje.
Meer dan een miljoen daarvan,
passen in onze megazon.
Ons zonnetje,
is maar een gemiddeld dingetje.
Onze reusachtige melkweg,
bezit er 500 miljard van, ongeveer.
Ons melkpaadje,
is een belachelijk weggetje.
Honderden miljarden ervan,
vormen ons heelal.
Niemand weet, niemand…
Sterrenregen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 286 Nu onze wereld naar de
klote lijkt te gaan, we
verdeelder zijn dan ooit
omdat haat harder schreeuwt
en de liefde zo ontkracht,
vond ik dat we wel wat
geluk konden gebruiken,
dus maakte ik een groot
kanon en verdomd het zal
sterren regenen vannacht!…
Woeste hoogten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 175 Het noorderlicht van
gloeiende zuchten
tussen lakens,
oogstrelend in
verlangen,
krioelende vingers
klauwen en knijpen
krassen en grijpen
naar hoogtes
en hoger
tussen sterren
van roze en
hemellichamen
en verder dan dat.
En wij die ergens daarboven
orgastisch kwamen,
om daar in
oneindig zwart
tijdloos
te zweven.…
Achter de maan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Er woont een wezen,
ik zeg wezen want het
is iets dat niemand ooit
eerder heeft gezien,
aan de achterkant
van de maan.
Het heeft wel 30 armen
waarmee zij haar
wereld draagt,
dit om te voorkomen
dat niemand ooit de maan
nog zag.
Zij verschuilt zich in de schaduw
omdat het de zon
niet verdragen kan,
met ongekende krachten
weerstaat…
Een groter geheel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 113 Elk jaar maak ik een rondje
om de zon, ga ik
in stilstand zelfs
nog 1000 km
per uur,
en hangt onze wereld
daar maar
miraculeus
in het
grote zwart,
waar boven net zo goed
onder kan zijn,
maar wat
houdt het zwart bij elkaar?…
Rubicon
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 236 Vanaf het balkon
Ziet hij's nachts dat
Een atlas zonder rubicon
Haar evenbeeld de stad omvat
En in die duizelingwekkende ruimte
Haaks tussen hoge bomen door
Opeens een pluim van licht
Verluidt zijn gunstig omen
Een vluchtig sterrenspoor
Net zo snel uit het vizier
Als was haar komen
Verbeidt de wens…
Ik beken
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 300 Bekentenis:
Is een betekenis van grote waarde.
Betekenis:
Is een bekentenis van nul- en generlei waarde.
Kortom: wat je bekent,
of wat je bekend voorkomt,
is niet wat het lijkt.…