293 resultaten.
Zien
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 Ontstonden ogen toevalig?
Als resultaat van evolutie,
zoals Darwin dat beschreef?
Werden dieren daarna bewust,
van kunnen zien?
Als ongeluk?
Ontstonden ogen als bedoeling?
Als behoefte in ons universum,
van iets dat bewust wil zien?
Kennen wij mensen de antwoorden?
Dat geloof ik helemaal zeker,
voor zover ik dat als wonder,
met één oog…
Ons heelal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Laten we ons eens levendig voorstellen,
dat we samen met al wat leeft,
mysterieuze antennes zijn.
Van onze cosmos.
Dat we samen open ogen zijn.
Van onze wereld.
Dat we hier op aarde werden geboren,
om door het toeval uitverkoren,
waar te moeten nemen.
Om alleen maar bewust te zijn.
Om mogelijkheden te zien.
Om samen bij te dragen.
Aan…
Mind blowing
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 Eens was er niets
behalve iets
dat alles bevatte:
het Kosmisch Ei.
Met een oerknal
knalden ruimte en tijd
de leegte in:
Ginnungagap.
Sterren ontstonden,
energie, materie,
donker of licht:
Jin en Yang.
Zwarte gaten
vormden wormholen
naar parallelle universa
elders.
De mens,
denkend nietig klompje
sterrenstof in de goldilockzone…
Het zogenaamde niets
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 110 Het zogenaamde niets
kennen we als leegte.
Leegte als onmogelijkheid
waaruit wat mogelijk is ontstaat.
Zoals onbewuste dromen komen,
in het holst van de nacht,
en als sterrenlichtjes verder gaan.
Zoals mensen die plannen maken
en plannen in vonken op zien gaan
in het zogenaamde niets.
Het niets dat bron van leven is.
Het niets dat als…
Geven om is niet meer voldoende
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 59 Ik hoop dat het nog lang zal duren
lang zal duren voor ik ook stilte voor haar word.
Het verstand gunt ons vast die vele liefdevolle uren
maar met woorden van troost schiet ik nu te kort.
Al vindt ook zij nog steeds liefde en ook geluk in dingen
zijn wij niet de enigen die wakker zijn in de rozentuin,
ik zou nu over die broze bloemen en sneeuw…
De wind swingt
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 85 Hun kleine anemonen kopjes swingen heen en weer
steeds weer met hun dunnen lijnen op en neer.
Met enorme kracht brengen ook de bomen
de bomen op het talud hiervoor hun pracht.
Met een onverbiddelijkheid was het weer tijd
de ochtend te laten gloren als herboren.
Bomen spreiden hun armen de takken ferm en fris
het groen wil dansen als ballerina…
Apollo's Zonen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 81 "Nevelen en Pilaren"
Leonardo da Vinci
ontwierp instrumenten
zonder hulp van het glas
Homo Universalis
Onderwierp ze
aan experimenten
als in de kosmos gedacht
Aërodynamisch
berekend op snelheid
en weerstand, gewicht
en op kracht
Als vader van vluchten
naar interstellaire
galactische wegen
stond hij aan de basis
Homo Universalis…
Samen naar de sterren kijken
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 73 De nacht langs het sparrenbos
Herten treden uit
De maan en sterren boven ons
Een laatste roodborst fluit
Je voelt je op elkaar aangewezen
Samen heb je de nacht geprezen
Het schouwspel vanuit het heelal
Maanlicht boven het dal
Schimmige contouren van wilde zwijnen
Een das die de velden in zal verdwijnen
Je voelt een hand
En brengt elkaar…
Horizon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 Als een ritssluiting
trekt de bomenrij
een route voor mij open
wegbelijningen zie ik
de horizon in lopen
en landen die aan weerszijden
draaiend langs me glijden
wolken in de blauwe lucht
dat is pas autorijden.
Gaandeweg
wordt de hemel vaal
de bomenrij schraal
het land aan weerszijden kaal
echter ongestoord
gaat de wegbelijning voort…
E.T. als Homo Deus
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 127 Er zouden zich nog ergens in den vreemde
aan de buitenranden van het Al
met regelmaat ontdekte en vermeende
planeten voordoen tijdens Sterrenval
Het heeft mij dikwijls als niet-ingewijde
bevreemd hoe licht de kosmos zich verwijdde
wij wachten nu al lichtjaren op tijden
dat ons de Homo Deus zal verschijnen
E.T., van de planeet Extraterrestra…
Wij
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 61 In den beginne is
heel ons bewustzijn
al.
Wij zijn getuigen.
Wij transformeren.
Wat wij wij noemen
komt en gaat.
Wij zijn alles.
Wij zijn niets.
Wij zijn al wat was.
Wij zijn alles wat bestaat.…
Heel en al
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 Wanneer mijn helikopter stijgt
en mensen almaar kleiner worden,
worden vragen antwoorden.
Problemen zie ik vanzelf verdampen,
in almaar wijder wordend zicht.
En ik dan?
Ik ben aanwezig.
Er is alleen maar dit.
Er is alleen maar dit gedicht.
Wanneer alledaagse problemen groeien,
boven mijn overvolle hoofd,
hoef ik alleen maar in te stappen…
Allerzielen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 Ook jij bent al vaker bij het graf geweest,
ook jij hebt de dood en het sterven niet gevreesd.
Zij zijn in alle stilte neer gegleden,
verhuisd naar ver daar beneden in het heden.
Niet dat zij het sterven hebben geliefkoosd,
al vonden ze samen met u op 't einde wel de nodige troost.
De dood was even als een vuist die me voluit raakte,
waarna…
Wonderen met een begin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 In den beginne schiep de mens
de gedachte: alles, de mensen
en de aarde, is een wonder
met een begin
en alles wat zich voortplant
gaat dood, alleen de zon
de sterren en de stenen
hadden geen eind, tot later
de oneindigheid werd bedacht
het zelfs nooit begonnen zijn
zodat de rest, eigenlijk alles
dat bekend is, de wereld
ooit zal moeten…
Als die mensen groot en klein gedenken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Hoe breekt ook jaren erna nog een bloem in knop
voelt zich nog steeds gebroken, van al het andere
wat bij gelukkig leven hoort te vaak nog verstoken.
Wat belichaamt toen en deze tijd, is en leeft er spijt.
Legt men nu deze nachtegalen het zwijgen weer op
hijst men op gezette dag nog echt wel de vlag in top.
Tranen welden vaak op deze dagen stom…
Openheid en sterrenstof
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 129 Gedachten die ons gevangen houden,
zijn bronnen van angst.
Illusies over onze eigen vrije wil,
zijn hallucinaties.
Mensen dienen egocentrische belangen,
die ons tot slaven maken.
Terwijl...
Terwijl wij uit cellen bestaan,
die ontstonden in oceanen.
Terwijl we hemelse lucht zijn,
die door onze longen stroomt.
Terwijl mensen energie delen…
Helios dagopening
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 84 HELIOS DAGOPENING
Zo komt hij op in volheid
met een aura van rood
kom maar vlug, de nacht
was koud van eenzaamheid
van malende gedachten
Met gesloten ogen ontstaat
in mijn hoofd jouw gelaat
omkranst van verzachten
*bij een foto van Jessica van Haaren…
Vanuit de lucht groet een vogelvlucht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 78 Op weg door het park naar de andere rand,
waar het riet ruist, deze overkant lonkt
pronken ze ook nu met hun verenpracht,
stijgen en dalen ze met wiekende kracht.
Het weidse land oogt daar een altaar zowaar
't voelt niet raar dat passerend monden openvallen.
Rallen, kuifeendjes aalscholver lepelaar en tureluur
elk geeft echt pracht dit uur…
Het stille sterven
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 126 waar aarde ooit
de blauw groene
parel in ons stukje
heelal mocht zijn
is dat festijn nu
helaas verdwenen
al decennia lang
verbleken de kleuren
in het gebeuren van
het stille sterven dat
wij in vervuiling onze
kinderen laten erven
waar eens de
cirkel helend
gesloten was
breken lijnen zien
we elkaar voedende
relaties snel verdwijnen…
Uit toeval bedoeling
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 263 In de leegte,
tussen oude sterren,
worden nieuwe sterren geboren.
Zo ook ontstaan planeten,
uit onzichtbaar sterrenstof.
Zo ook trekken oude gedachten,
die geen mens kan zien,
nieuwe gedachten aan.
Zo ook trekken gestorven mensen,
nog ongeboren kinderen aan.
Zo ook ontstaan gedichten,
die nog niet bestaan,
uit het bijna niets.
Uit leegte…