687 resultaten.
UITING
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 30 Menselijke drang wil zich vertonen,
vredig, soms stormachtig, in wijze spraak,
zang, verfgefluister of beitelgekraak,
wat men steeds zal eren, dan wel honen.
Afbeelding en klank mogen blij wonen
in vele geesten, die het als schone taak
doorgeven aan wetenschap en vermaak.
Zal sterke trots bij kunstenaars tronen?
De wonderbare, geschonken…
Dure namen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 63 Machthebbers folteren geen paleis-
wacht meer om voor hun lusten
een tuin te roven uit het buitenland
nee, tegenwoordig is geld genoeg
het magnetische grote geld
dat altijd knechten vindt
Kijk goed naar dit schilderij
de kleuren zijn donkerder, en oud
is de verfhuid, eeuwig
meesterlijk zijn de penseelstreken
maar toch is deze materie…
Ferm Fier Weelderig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 144 Zie haar daar zitten onverzettelijk
Zij is een vrouw die ik totaal niet ben
Een en al vruchtbaarheid die ik verken Haar kracht is hopelijk besmettelijk
Hoe vlezig zijn haar rug en buik en armen Hoe stoicijns berust ze in haar lot
Ervaart ze in de zon wat zingenot?
Ze heeft voldoende huid om te verwarmen .
Bloot lijkt ze wel op haar van…
Baarlijk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Baarlijk!
Baarlijke Wijsheid!
Bazige bassen barsten de krakende graten van broze baarzen.
Lakeien laven zich lachend,
de bezige koning’s laarzen lakend,
aan bossen levende have,
van ‘t barre land.
Zwaar zand.
Brandend zand!
Vurige vlammen, zengende zwaarden, briesende paarden,
zingende meermin, wichtige woorden, zware waarden.…
[ De danser onthult ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 De danser onthult
verbaasd geheime deuren --
die niemand kan zien.…
mythos.
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 170 voor Elsbeth M.
het blauw en wit
van het land
in de verte
beschrijft de
eeuwenoude mythes
met de kracht
van overlevering
waarin je wel
moet geloven
geluk is hier
aan boord gaan
op weg naar dat
betoverende eiland
in gindse verte…
Dat kan ik ook!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 De meeste mensen lopen voorbij
denken hoogstens: dat kan
toch wel mooier, dat kan
een kind ook, hokjes inkleuren -
een paar keer oefenen
om ze egaal te vullen, zonder krassen
en binnen de lijntjes te blijven, maar
zijn ze er zelf ooit voor gaan zitten?
Weten ze nog hoe dat voelt?
Dat je er helemaal in opgaat
dat de tijd stilstaat en alles…
Zonnebloemen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 86 Als ansicht namen zij en masse een ongekende vlucht
By airmail naar het felle licht
van verre tropenoorden
Zo tastbaar, de ontvanger kreeg een langverwacht bericht
Van Theo, Henri Paul Gauguin of Vincent's jonge nicht
Een groet of levensteken aan de wand door ijle lucht
Liet jou zo nooit met lege handen
op hun verre tocht
*…
JETJE
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 In een tuin vol meerstemmig vogellied
groeit het meisje op, dat door deze tonen
in het schone rijk der muzen mag wonen,
van mensen- en dierenklankenspel geniet.
Haar gave rijst bescheiden, doch taant niet,
ontvangt de eer op het klavier te tronen:
tere vingers maken storm in boomkronen
of zacht zingende zucht uit wuivend riet.
Ze bereist…
Kintsugi (1)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 71 Japanse vondst van lang geleden
Wanneer serviezen barsten kregen Beschouwde men dat als een zegen
Opdat ze jaren nog voldeden
Werd er gelijmd met goud, de reden?
Ze werden kunst, massa ontstegen
Japanse vondst van lang geleden
Wanneer serviezen barsten kregen
Een metafoor in huidig heden
Hoe platina mijn kronkelwegen
Op die manier aaneengeregen…
SCHELDE VRIJ
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 105 Op een schier verborgen plein in Antwerpen
schouwt het hoge Neptunusbeeld minzaam,
waarbij zijn ogen onverstoorbaar waakzaam,
heersende, vorsende blikken werpen.
De vorstelijke drietand wil zich scherpen
om het kunstwerk onder hem, met sterke naam,
zelfverzekerd en trots, toch gehoorzaam,
aan de zeekoning te onderwerpen.
Scheepsboegen steken…
Ode aan de Schone Kunsten
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 115 de dichter
heeft mijn ziel betast
de schilder
opende mijn ogen
de componist
streelde mijn oor
en de beeldhouwer
nam me bij de hand
met de andere
zwaaide ik verlegen
naar de muze
aan de overkant…
Daghengst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Dat het enge gigabeest
haar met zijn schaduw al omvat:
zij ziet het niet
zij leest
in haar hoge stoel van riet.
Dan slaat ze toe haar boek
de bruine ogen op en vreest
het Calderesk sculptuur
dat haar nu oogloos guur
vanuit zijn dode hoek
beloert: een hong'rige strandwandelvloek.
Nu is het maar te hopen
dat ze harder dan het…
Stillevens
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 56 Stillevens mogen een tijdsbeeld geven
Even stilstaan in je dagelijkse leven
Het andere zicht voor ogen
De observatie maakt bewogen
Stillevens in genietende pracht
Het maakt blij en zorgt dat het leven innerlijk lacht
Vergezichten met solitaire bomen
Beeltenissen laten het overkomen
Langzaam vergaat de tijd
Een andere wereld waarin je kijkt…
Hier in haar contouren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 49 Cranberry's van Terschelling als delicatesse
mening die niet iedereen deelt
te kust en te keur in het seizoen
Zij laten zich echter minder
goed zien in lage
natte duinvalleien aldaar
Tussen heide en gras op kalkarme grond
Zure bovendien, met water, heel veel water zeer beslist vereist
Niet overal op Terschelling dus te vinden. OERAL…
HAND MET SPIEGELENDE BOL
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 heb jij jezelf in de hand
of bekijk je jouw omgeving
van een andere kant
laat je jezelf zien
of is het toch een
ander misschien?
je toont een spiegelende bol
zoals die hoort
of is hij toch gedeeltelijk hol
je suggereert dat je het zelf bent
maar wie jou kent begrijpt de lol
die jij als kunstenaar hebt
aan dit werk waarmee je…
Trittico*
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 98 Rimini
Meer sterrendragende hotels
dan Romaanse rudimenten.
Een onstuitbare poliep hielp
Malatesta** aan de centen.
Florence
Hoe kalmer de Arno,
hoe bruisender haar beelden:
Neptunus dampt in 't sop,
de stad baadt in het verleden!
Ravenna
Niets uiterlijks beroert de stad.
De dood leeft voort in tomben.
Tot bij de intree van het…
Het Groene Hart
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 81 Hier wonen kalme creaturen
Door zomers bladgroen toegewuifd
Een wolk die voor het zonlicht schuift
Verdonkert kort de heggenmuren
Roestkleurig, brons, de buitenmensen
Bewegingloos of sloom op dreef
Op plompeblad, zie hoe ik zweef
Beweert een meeuw, al zijn er grenzen
De paarden van het dorp, zij draven
Al komen zij geen stap vooruit…
Mona Lisa
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 ogen
een paar ogen
ogen die kijken
ogen die volgen
die mij volgen
die mij aankijken
ik kijk terug
kijk ze aan
diep in de ziel
dring ik door
poel van gevoel
spiegel van ziel
vonk van de geest
vensters
van persoonlijkheid
maar er blijft
altijd iets
van mysterie
meer woorden
zijn overbodig
missen de essentie
kijken, kijken…
De aanstootsteen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 78 lief dansten
kleurtjes
in ons blikveld
naamloos droegen
noten de
kleine figuurtjes
in onze regie
waarvan het
onderscheid ook
voor een kenner
niet duidelijk was
nooit groepten
zij bijeen maar
ieder koos een
eigen pad zonder
confrontatie met
de aanstootsteen
niet wij maar zij
trokken aan de
touwtjes kozen
kleuren en melodie
om…