Dit woord heeft zijn gezicht verloren, de ruggengraat is weggehaald, het lijf gevild, met onbetaald verlof het hart, de adersporen zijn droge bedding geworden van een verlaten maanlandschap. Wie hier gaat vissen voor de grap vangt bot en beenderen, verdorde. Het is de geest, de inspiratie, die mist, spieren en weefsels trekt over de letters…

Hij ligt er raar bij, zijn lichaam slaapt niet, het is -- achtergelaten.…

Een voetbalknie een tennisarm Een hernia een endeldarm Die werden tijdelijk verdoofd Door 'n Indianenopperhoofd Een wonderdokter die masseert Waardoor het kniegewricht opveert Een wondgenezer die direct Een arm rechtzet die was verrekt Een chirurgijn die alles wist Als therapeut en internist Was huidarts in een vorig leven Reïncarneerde…

De wereld weerspiegelt alles van iedereen, maar gelukkig zien we er maar weinig van Behalve helaas de koningin die elke dag aan schoonheid wint Maar jonge mannen zien dat niet Zij roepen: de prinses is mooier - hun fantasie van dagelijks genot, een droom om zonder moeite koning te worden Dus vertrouwt Helena zichzelf niet Ze kijkt in…

Een toevalstreffer heeft u samengesteld. De goede god deed niet meer moeite: u kan denken zonder plectrum! Een dikke handicap ligt dichtbesloten onder uw firment. Rusteloos komt hij. Volumineus droomt hij... Die avond verzekert hij met getrokken gitaar de menigte heesschreeuwend: 'Onder dit voltage een héél zacht ijlend lichaam…

de chirurgijn betreedt in koelen bloede het anatomisch theater geruisloos gaat het beademde corpus onder zeil als zaag klem schaar tang het vege lijf invaderen met de precisie van een horlogemaker snijdt hij in de menselijke huid het bloed kruipt waar het gaan kan ontleedkundige lessen zijn geleerd het corpus door een andere…

Bloot in mijn nachthemd voel ik nog steeds zijn handen -- nog steeds zijn adem.…

Door daling der dagen drijft doorgaans de donkere desem dwars door dunne en droge derma Dwaalspoor doorheen dikke donderslag darmen druipend door duistere depressie dagen Doe dan driemaal daags dertig dure dragees deskundig en degelijk dooreengeschud Danwel dertien druppelsgewijs deponeer de doos daar in 't depot…

Bokkig maar met volle teugen geniet de oude op de haverkist van zijn gebutst geheugen beziet de jeugd die van hem is gegrist. Al dat jonge blad dat hij eens met welbehagen at en blatend heeft beleden: Wat lijkt het kort geleden! Hij gaapt en pist de poten wijd neemt voor de grap een hap van eigen sap. Of is dat uit oude bokken nijd?…

Mijn geschaafde knie bloedt, ik blijf ernaar kijken -- zo mooi rood is het!…

In de sportschool heb je rekkelijken en preciezen Normaliseerders en optimaliseerders Kortom vetkleppen en juggernauts Het postmoderne heeft geen plek waar De lijven het ijzer nog voelen spiegels exact en bepalend Keurslijf en houding bewaken Men gaat af en aan sleurt de kar Een rondje en wankelt naar huis toe Om te eten te slapen genezen…

Ik ben in bergen geboren Uit gletsjers gespoeld Van mijn bossen geen sporen Geen groen of hout meer gevoeld Ik ben aan stromen ontnomen Loop als man door de steden Ver van wijkende zomen Akkers als vierkante kleden Ik ben verdwaald ben te oud voor dit leven Horende doof voor het zomers alom Naar zee met de steven, niet meer Naar…

lief lijf elke ochtend trek ik jou aan de pasvorm iets te strak je bent strijdtoneel van milde ziekten tijdelijke oefenruimte voor gierende gitaren en steeds vaker klassiek geschoolde strijkkwartetten alles wat ik nu lees heeft iets tijdloos Dante en Milton naast het sportveld hangt een verlept affiche ‘Jezus komt terug’ een hond loopt…

Ge weet, de heelkunst is van alle tijden En als cliënt in dit genezensuur Wil ik een kleine meditatie wijden Aan zietekiemen zonder wellnesskuur Bij ons is heelkunde op Kos ontstaan Hippocrates brak er genezend baan Nu treft men enkel witte jassen aan Geen doekoen of mwandishi of sjamaan, Tussen ons gezwegen en gezegd De wonderdokters…

Is hij onzichtbaar, anonieme burger die vergeten is zijn nummer te trekken bij de Apotheek voor zijn medicijnen hij heeft geen haast het beste gedicht van de dag ligt onder zijn bed te dromen volgt hij de dag aan de rivier als hij de groene gracht oversteekt vol goede moed in burger kleren er is niets meer in de mode zijn leeftijd zit…

Op herinneringen drijf je naar de zee via de rivier die men het leven noemt alsof je in een lied van Bob Dylan bent gaan wonen je trekt de zoete lakens over jouw verlangende borsten op de achtergrond klinkt muziek uit de oude transistor belangrijk dat je het nu gaat voelen, die gouden toverdoos nu je bent afgebeeld op een schilderij van Picasso…

Eén ding is zeker deze plek is geen blijvertje Het raderwerk zal gaan haperen De wouden van mijn longen zullen vroeg of laat verzuren Als tiener was ik al bang voor de dood en steeds de vraag Wie ben ik, wie ben jij? Zijn we fantomen van onze eigen opera? De boeddha zweeg bij vragen over het zelf Alles is vergankelijk zei hij Voor ieder…

(geboren worden – leven - sterven) lichtsporen die klonteren tot blote voeten in vette klei de Melkweg wapent ons met hagelwitte tanden we planten een vlag in dit pak van vlees en bloed en klampen ons vast aan aardse gewoonten lichten het roestige anker alleen voor poëzie, liefde of de dood…

Thuishaven van de geest Van oude pijn de archivaris Oogluikende streler Stil of spreekbuis van verlangen Drager van een hazenhart Witwasser van blinde vlekken In deze tempel zonder godheid Buig ik diep voor jouw wijsheid…

Mijn heldere krachtige geest temde het innerlijke beest en heerst nu als majesteit; sterke, strak gespannen spieren die mijn nobel lichaam sieren vieren mijn vitaliteit. Kracht om stevig in het leven te staan, kracht om helemaal los te gaan. In mij brandt een vurige zon, welt een duisterdiepe oerbron vol onbezonnen dromen; vol ongetemde…