436 resultaten.
Kracht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 115 Mijn heldere krachtige geest
temde het innerlijke beest
en heerst nu als majesteit;
sterke, strak gespannen spieren
die mijn nobel lichaam sieren
vieren mijn vitaliteit.
Kracht om stevig in het leven te staan,
kracht om helemaal los te gaan.
In mij brandt een vurige zon,
welt een duisterdiepe oerbron
vol onbezonnen dromen;
vol ongetemde…
Lichaam VI
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 69 We stapelen ondergronds
wat de geest niet verdragen kan
Schaamte en zelfverwijt
ook dingen die ons bang maken
Tektonische pijn
onder glooiingen van vlees
Waar hebben we ze begraven: de dromen
de beloften van het onbegrensde
Waar is de onbevangen blik
van het pasgeboren kind
Wat als we tevergeefs wachten
op een renaissance
Als…
Lichaam V
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 70 Vijf haiku’s n.a.v. een reis door het lijf:
(voorhoofd)
oude indiaan
rookt op de hoogste springplank
stoïcijns een pijp
(aangezicht)
regenbooggezicht
witte wolken in mijn keel
een vlieg in barnsteen
(huid)
een Bambi beeldje
dat roze of blauw verkleurt
als het weer omslaat
(hart)
in een kleine tent
doek van tabaksbladeren…
Lichaam IV
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 67 Overdag doe je dingen in de wereld
’s Nachts in een droom ren je naar de horizon
Wapper je je armen omhoog en omlaag
In gedachten kun je als een lange sliert
Door het sleutelgat of door het oog van een naald
Je stijgt met enige schroom op
En voelt de duizeling terwijl je uitdijt
(alsof je lief je voor het eerst kust)
Je overgave is…
Vet cool
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 Op Coenraedts snelgedicht
wat commentaar...
Maar laten we ècht bij
de jeugd beginnen
Geen vette dikmakers
in de kantine
Op school vond ik dat altijd
ook zo raar
Docenten werken zich
een slag in d'rondte
En zien met lede argusogen
aan
Dat frisdrankautomaten blijven staan
Voor steeds meer leerlingen
met dikke konten
De welvaart…
Lichaam III
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 77 Lief lichaam
Van geboorte tot dood
Leef ik in jou
Soms voel je log en zwaar
Soms als een open ruimte
Van Gogh schreef
Dat hij geen dubbeltje
Om het leven zou geven
Als er niet iets oneindigs,
Iets dieps en werkelijks was
Dit palet aan schoonheid
En gruwelijkheden
Op dit canvas vereeuwigd
Met onstuimige penseelstreken
Is het genoeg…
Lichaam II
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 116 Lichaam
Wat ben ik met jou verweven
Je laat me niet los
Wat blijft er van mij over
Als jij straks verdwijnt
De plek waar we naartoe gaan
Daar komen we ook vandaan
Noem het geen niets of nergens
Want uit niets kan nooit iets ontstaan…
Lichaam I
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 65 Lichaam
Vertel me jouw verhalen
Zing de ballade
van mijn weifelende handen
Klapper mijn tanden
Ril me los uit permafrost
Rol de stilte op
Huil de steen uit mijn hart…
[ Wij zien elkaar graag ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 Wij zien elkaar graag,
jouw grote neus, mijn wijnvlek --
versmaden we niet.…
[ Ik open het raam ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Ik open het raam,
net uit bad, de wind droogt me --
er lacht een eekhoorn.…
Kom je mee
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 135 Kom je mee
mee naar huis
mee naar mijn huis
Dan laat ik je mijn strohalm zien
mijn woning zien
mijn ogen zien
waar ik in woon
Waarom vraag je mijn naam
waarom vraag je waarom
Kom
dan laat ik je mijn naam ook zien
mijn naam
waar ik in woon…
moorddadig
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 wanneer licht geluidloos
over een bloedrode einder klimt
is de nacht verslagen
en het hoofd ligt eenzaam
in een lijkbleek bed
ogen houden het duister vast
koesteren nog
de zoete draaikolk van de droom
maar het hoofd herkent het lichaam
dat zich strekt
en haar nacht tuimelt
in de afgrond van de tijd
en de mond hervindt de woorden…
[ Alsof mijn lichaam ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80 Alsof mijn lichaam
nieuw is, en ik opnieuw moet --
zoeken naar de rem.…
Brouwsel
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 150 Hebt ú ook al tekort aan vitaminen?
D3 en A plus calcium en B
Helpt u de winter door in kruidenthee
Van vogeldokters die daaraan verdienen
Een heksenketelbrouwsel
uit het fust
Zo'n sap waar zelfs de hond
geen brood van lust…
Kundalini
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 94 Voor degene met een onstilbare
niet te lessen dorst,
een onverzadigbare honger
Niet zozeer naar het bezoedelen
van dansende wu-li masters
of de tenenkrommende gal
van zwaardvechtende samoerai
Als wel naar het zich
op schizoïde wijze
als een mysogynist
verlustigen in het voyeren
van zijn bloedeigen
alma mater
Als pringlevend…
Bloot speel ik naakt te zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Af en toe kijkt er iemand
Dan speel ik een rol
in zijn hoofd, als het meisje
van de overkant, het meisje
met te lange haren
om haar borsten goed te zien
In de schaduwmaanden
blijven de woonblokken grauw
Dan sluit ik de gordijnen
en dwaal ik door het patroon
in deze zelfde zachte stoel
waarin ik helemaal vrij ben
en van buiten naar…
Ondenkbaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 162 Ons lichaam vergeet niet,
wat mensen vergeten zijn.
Onze onvermoeibare harten,
die moedig kloppen blijven.
Hersenen beschermen ons.
Kunnen voor ons denken.
Ons korte leven lang.
Denken we dat wij dat beheersen?
Kunnen onze gedachten denken,
dat we elkaar besturen kunnen?
Dat het ons ego is?
Eigenmachtig zijn.
Mensen. Ik? Wij?
Leven…
[ Niet één kaart wijst je ]
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 82 Niet één kaart wijst je
naar het Hopsaland Geluk –
thuis, in je lichaam.…
telomeer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 135 het lichaam is een huis
een teken aan de wand
zichtbaar door rakelingse huid
verboden voor onbevoegden
geworteld in aarde, gevoed door
ochtendregen en later op de dag
als een ijzeren wil het zachte weefsel
pijnigt, steeds minder gelijkend
op een gedicht, op amorfe spraak
voorbeeldig en bladverliezend
met het oog op scoren in
hervonden…
het laatste contact
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 152 Licht lichter en lichter
Dicht dichter en dichter
het luwen traag en trager
nog een paar laatste seconden
die eeuwigheid worden
de hersenen de uitval
elektronen die in de kern vallen
de waarnemingshorizon
eeuwig vallend
het massief zwart gat
de genade die pijnloze dood wordt
raakt nog aan de neuronen
het laatste contact met
de verzuchtingen…