jouw handen zijn helend ze weten zelfs het gejammer van de wind te bedaren juist met vrijheid en volumevergroting dromen tonen een vriendelijker karakter dan sissen en fluiten jij weet ook hun uithalen en vlagen die moord als wapen kunnen dragen onder zachte controle te krijgen daar waar trotseren de zaken op scherp zet kunnen…

Als je me zoekt kom dan naar de kust waar golven ruisen meeuwen zweven de wind zingt de zee zacht het strand streelt je kan kijken tot aan de horizon daar zal je me vinden.…

Bomen zijn genezers ze ruisen door je ziel.. Een boom is vast een engel die ooit naar beneden viel. Bomen zijn behoeders, ze verlossen je van smart, ze jagen op demonen en balsemen je hart. Bomen bergen nesten, ze zijn heerlijk serviel, uit het oosten en het westen vinden vogels er asiel. Bomen dragen vruchten ze zuiveren de lucht…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als harnas waarmee ik het vege lijf wil redden, maar ook in eigen vooroordeel. ben ik de groene weiden die door de wereld wordt begraasd met de graten…

De zon vertoont zich achter wisselende coulissen geur van drogend hooi onder de sterren, de maan als vaste souffleur, de regie heeft genomen voor een jubelende leeuwerik, die zichzelf een open doek schenkt om in zijn juichende repertoire van adoratie en hartstocht zichzelf en iedereen uitnodigt in zijn arena een mozaïek van zijn muziek…

het rondde in goud de massa wit gebundeld licht waaierde uit in krachtige stralen die hun intensiteit zelf bepaalden met energie overgoten baadde aarde in de bron van de zon waar scherpte en rechtlijnigheid het credo van de eeuwigheid zong…

ooit was de mens een deel van het leven om hem heen in een oneindig universum diep wortelend op steen en schaars vruchtbaar leem hij is zijn heem ontgroeid in het va-banque rentenieren van hem toevertrouwde waarde door opbrengst geboeid erodeerde en vervuilde hij op gruwelijke wijze de aarde de evolutie is geschokt uitgebalanceerde…

De bomen waar ik altijd langs liep onder schuilde bij de eerste regen die me schaduw gaven in hete dagen waar ik de vogels in hoorde zingen in lentegroen en najaarskleuren zijn ineens veranderd in een stomp Groenbeheer meneer, werd mij na veel doorverbinden verteld waren ze dan ziek of gevaarlijk? nee meneer ze werden te groot wisten geen…

hoe oud mijn tuin wel was in zijn fraaiste kleuren leert hij taalwoorden: sapstroom - buikrivier - seizoensgebonden honger hij droomt van zon en maan en sterren van eenzelfde makelij zegt hij zoals een mens ooit amoebe zo werd ik net als jij met een durende kracht om de kleur te bewaren het hout te behouden als een toegewijde…

(haiku) het eendagsvliegje wil goed voor de dag komen en neemt alle tijd…

Zwoele onweersdag. Geen windje verteld dat straks onweer opwelt. Donderkoppen zwellen, tot kolossale wolken. Het wordt donker, kil, het weder heeft zijn gril. Onweersbui, stromende regen komt moeder aarde tegen. Bliksemschichten, vuurwerk, donderslagen zo sterk. De aarde trilt, de mens rilt. Flitsend licht, spookachtig zicht. Oorverdovend…

ik heb met schaduwen gespeeld rond het gelach van de zon ook met kleine witte wolkjes die snel donker werden aan de onderkant zij vulden de velden vergrijsden het blauw en de helderheid die wij van zonnig kenden toch heb ik mijn hoop behouden op een brandend revival van het koesterend licht de donkerste rafels zijn onder het…

ik zag bloemen reiken langs de ranke lijnen van jouw aandachtsveld zij hadden snel hun hartjes open gesteld in het weerkaatsten van de mooiste kleuren wiegend op de wind musiceerden zij schoonheid en pracht die je nergens vindt jij danste vogelvrij blij lachend in een eldorado van de heerlijkste lentegeuren jij gaat deuren…

ik voelde de wind met het kind in je spelen het was niet de vrucht van je schoot maar ze ontwaakte als jij van het eerste lentewiegen genoot een vlinderend gevoel van voorjaar en blij in de bloemenwei ontsnapt aan de winter en eindelijk weer vrij je danst en zingt het gras groener dan voorgaande jaren kleuren verschillen…

lopend langs de wei waait de stank me tegemoet welvaartsmaatschappij…

wat heerlijk zijn de melodieën in de stilte van de ochtend waarmee ons de vroege vogels steevast hun serenade brengen aan een nieuwe lentedag bevederd nestelen zij zich met zorg zich een thuis vlechtend in het breekbaar roze van bloesems die ons geurend als rozenparfum de komst kondigen van fris groen de zon breekt goudgeel schijnend…

Parel van de Vlaamse Ardennen Met je landelijk schoon. In de lente kom je ons verwennen En spreidt je mooiste kleed ten toon. Je bruist van moed en nieuw leven, Een lachende zon, een teerblauwe lucht komen terug vrolijkheid geven In de Vlaamse Ardennen, in mijn gehucht. Ontluikende bloemen Vlinders zo schattig gaan elkaar zoenen De lente…

Een merelstel heeft de lege bloempot gekraakt dit aardewerk pand hangt zo mooi verborgen tussen de klimop aan de bakstenen muur het is voorjaar het nest moet worden gemaakt zij vliegt nijver om het interieur te verzorgen met sprietjes en pluisjes wordt het niet zo duur hij zit op een tak ‘s morgens al vroeg te zingen fluitend naar elke passerende…

nog is het galactisch model in tact gebleven ondanks de foutjes die zichtbaar worden na het weven de kanten blijven wat rafelig en de print verdampt zijn inkt hoogpolig houdt al lang de vrieskou niet meer vast winden waaien water over land waarvan kusten zijn gestrand en wij die aan de basis staan zien dit met lede ogen aan…

zij ranken niet meer in de speelsheid van lente bloeien geen bloemen maar bladeren vormloos in het voorjaarsboek de spirit is weg en de flow aan kleuren en geuren verleden tijd de hemelbestormende power naar ruimte en licht is slechts een flits vergeleken met vroeger dat is wat ik mis in samen zijn en het ontbreken van meerwaarde…