Netgedichten

netgedicht (nr. 9.570):

je schaterlach is snerpend

hooghartig is je blik
je schaterlach is snerpend
echo's rollen van de trap
schaters sterven lachend af

daal maar naar de hellepoort
ik open hem voordat
de stank je smoort en werp
een blik in het woeste vuur

zij krijsen hard venijn
en koude spot om de lange duur
herkenbaar zijn ze nog
als tijdloos smeulend wangedrocht

hun kansen zijn nihil
de hoop op volgend leven
verschreeuwt in pijn klampt aan in
schone schijn van jouw aanwezig zijn

gekluisterd en de geest verduisterd
de ziel vervlakt en uitgespreid
boetend voor hun daden en vergeven
gaan ze met pijn naar volgend leven