Netgedichten

netgedicht (nr. 11.143):

Full house

Je lacht mijn handen naar je toe
als grijs grijnzend wordt omarmt
door zacht blauw en lijntjes
jaren ringen van verdriet even
huiverend achterom laten kijken

zwart, wit, zwart, wit, zwart,wit
en toch steek ik over zonder op
te kijken noch om te zien naar
eens als kinderogen mij vragend
aankijken en banden binden

wil je met mij yahtzeeen vraagt
ze zacht met haar hand in de mijne
geluk heeft geen dobbelstenen nodig