een woordloos verwensen

ik stond
waar je staat

zag witte nevels
de mistige horizon kussen
in de koude stilte van morgen

voelde hoe onze banden braken
toen jouw ogen
mijn waarheid raakten

doodlopend trok ik
mijn cirkels recht kwam dwalend
hard op mijn bek terecht

woedend trapte ik jou
van mij af terwijl ik
nog altijd veel om je gaf

verstikkende liefde
een woordloos verwensen
alleen dood is vrij van jouw grenzen

ik sta
waar je stond
wil je terug voor je gaat

Schrijver: wil melker, 28 juli 2006

wlmelkerziggo.nl

liefde dood geluk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 5 stemmen 234