ontmoette zo je lach
je raam sprak donker
kon geen licht verstaan
je schaduw op behang
was er nog niet zo lang
gebogen over boeken
het internet paraat
zag ik je woorden zoeken
studerende tot avonds laat
dromend keek je vaak
naar buiten hoorde dan
dezelfde vogels fluiten
ik ontmoette zo je lach
zag gordijnen plotseling
verdwijnen en dozen stapelden
zich op ik wist dat je vertrok
een zwaai en leeg was weer je hok
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 29 oktober 2006
Geplaatst in de categorie: liefde