Netgedichten

netgedicht (nr. 13.238):

Kleinerende lust

het klinkt
als een klokje
luidt hoge tonen
sprankelt de lucht
met verwachting
dwarrelt omlaag
in een flard
raakt mijn ziel
en mijn hart

donker genot
mensonterende passie
kleinerende lust
de schaduw van mensen
verdonkert het licht
van de wijsheid
vermindert zijn
goedheid verwatert
tot smart

ik wil terug
naar die wijsheid
rust van het weten
vinden van wegen
tot kennen begrip
kunnen begrijpen
van mensen die lijden
helpen en delen
met velen

mijn ziel stem ik af
op tonen van wijsheid
ballast en grijsheid
verwerp ik en kies
voor open en nieuw