Netgedichten

netgedicht (nr. 13.569):

Ademt onafhankelijk zijn

licht verdwaald
kijkt ze de wereld aan
een donkere vlek
ogen uit een schaduw
bij de muur

ademt onafhankelijk zijn
de geur van bier
en rookt het gif
dat basis lijkt voor
dubieus vertier

ze raakt ons
als ze wankelt
de muur haar loslaat
en een schaduw wegvlucht
met haar grijns

rotte tanden klagen
vingers wijzen met hun
zwarte nagelranden
naar de wanhoop die
verloren voor ons staat

we lopen door
gebroken schreeuwt ze
ons geweten wakker
doe wat voor die stakker
fluistert medelijden in ons oor