Netgedichten

netgedicht (nr. 13.598):

Haagse droefenis

het tunneltrauma knaagde almaar door
diep treurig waren slapeloze nachten
de ziel was aan het einde van z’n krachten
zijn leven raakte kermend op dood spoor

de zinnen werden lange jammerklachten
de blik verstrakte en het hart bevroor
z'n Haagse trots ging met de lach teloor
het hoofd was zwaar van sombere gedachten

het lijden werd de eiberzoon te veel
die grote schande kon hij niet verkroppen
hij wist het zeker, niemand zou hem stoppen:
hij wierp zich nog vandaag voor RandstadRail

hij wachtte op het rollend materieel
er rolde niets, er rolden zelfs geen koppen