Uit vette klei
wil de horizon voorbij
maar ben getogen uit vette klei
die veel te vaak verdronken is
ze zuigt me terug
als ik ontstijgen wil de wortels
lam de stam weer te beschonken is
dan wuiven slechts mijn bladeren
door geestrijk vocht dat in het sap
van aderen verruiming en vergeten zocht
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 14 maart 2007
Geplaatst in de categorie: liefde