Netgedichten

netgedicht (nr. 16.085):

Het wit papier

je bent
de woorden kwijt
maar stilte blijft
haar letters
steeds dicteren

je kunt je niet
meer concentreren
op de tekens
die verschijnen
op het wit papier

het scherm hier
staat vol met
vreemde talen waarvan
je de betekenissen
niet kan binnenhalen

geef mij je hand
laat ons samen schrijven
zo kunnen we
de onrust uit de
strofen drijven

alleen op basis
van vertrouwen
kunnen we vandaag
weer leven en
op morgen bouwen