na de gouden uren (voor Paul)
in een witgeschilderde bus
achter geblindeerde ramen
wordt hij binnengereden
hij kijkt me aan
ik kijk terug
en zie zijn geschokte kop
ik schraap mijn keel
zijn metalen kunstbenen
zuchten en slurpen
alles zucht en slurpt
in de ruïne
hij aait de hond
en tast naar emotie
hij verween in een
zoekgeraakt dossier
zonder benen treedt hij aan
voor de commandant
hij is een deserteur
als hij vertrekt
niemand kijkt naar hem om
trek lós dat been
slluurrp!
de grond als een eeuwig,
zuigend moeras
de luitenant zegt
dat we ons bevinden in het tijdperk
van de mogelijkheden
ze huurde The Disney Company in
Geplaatst in de categorie: emoties