Netgedichten

netgedicht (nr. 20.648):

De meidoorn bloeit

Vanzelfsprekender
dan het almaar stilzwijgen,
bloeit de rode meidoorn.
met geurenpracht kleurt ze profaan
de schraalheid uitbundig aan,
gedachten dwalen monddood
ronkelend rond het verbloemend rood.
maar de toedracht zal niet van rusten willen weten
verder graven om haar gelijk naar boven te halen.
echter de laatste druppels bloed
onttrekken de waarheid
aan het gemoed.

R.J. van Tol

“De rode Meidoorn bloeit, mijn lief,
Ik kan het bijna niet verdragen.
De bloesems van vervlogen dagen
zijn duizend dorens van verdriet.”

K.H.R. de Josseling de Jong