Netgedichten

netgedicht (nr. 20.837):

vlinderen bij zee

Rechtstreeks van onder moeders’ rokken
lang geleden naar Neuchatel geëmigreerd
had een spetter hem fris en onverveerd
naar zijn thuisland terug weten lokken

Vluchten vertelt hij me op een Amsterdams terras
moest om dienstplicht te Papoea in de tropen
en celstraf voor vaandelvlucht te ontlopen,
toen al zeker dat na Luns tijd voor verjaring was

Inmiddels ginds intiem getrouwd met kind'ren
noemt hij halszaak dat zijn contact niet verflauwt
en de familie verhalend onderhoudt

Zo deelt hij onder het vrije vlinderen
dagelijks voor Zwitsers echt iets unieks mee
zoals de zon die hier langzaam zakt in zee