uitgewoond
wanneer ik wegval
zomaar
uit de tijd
zou ik je vragen
mijn leven te vergeven
nee, ik zou je smeken
met een oogbeweging
uit het heelal geplukt
op een moment dat
twijfels hun roes uitslapen
en zich weer gereed maken
om naar de wereld te
staren
leeg en onveranderd
zoals dronken minnaars
die hun wellust uitstrekken in mijn trage
doodstrijd
omdat zij weten wie ik ben
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 15 juni 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie
Compliment.