Netgedichten

netgedicht (nr. 22.130):

"Ach konden we ......"

Konden we maar
terug naar een
tijd toen we nog
verdwaalden in
beider ogen
en de kansen
raapten, bevlogen
geloftes naar onszelf
in onschuld, daar
daarin lag ook
een overmogen,
een hoop die
niet gekruisigd
werd in spijt
stromen tranen
nooit bedoeld
om op te drogen,
oprechtheid proeft
geen verwijt
maar toch pijnlijk
wordt gevoeld.