bladerstilte
het werd laat
en jij draaide steeds sneller
het verraad, dwars door de cirkel
van papiersnippers
bedekte het sterven
van ontvelde bomen
met woorden, gewurgd door
het zwijgen, losgemaakt
van onschuld
toen ik nog zocht naar de zomer
tussen het gekwetter
van vogels
en de warme ramen
van een voorbije
dag
veroordeel me maar
ik had het dichten
te lief
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 26 september 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie
En Kerima, je hebt nog steeds het dichten lief.
Wat een mooi gedicht.