Netgedichten

netgedicht (nr. 22.603):

Zondagnacht

Een nachtegaal zingt
groen minnend dansend,

wolken duisteren maan dromend
de weg terug zonder aarzeling
begonnen,

stille sterren
en alle daargelaten zaken van het hart
voel ik zo langzaam, vallen in de nacht,

van wuivende gebaren, en jij daar in de verte
weet van mijn dromen,

buigt in stilte naar het zand
dat wij ooit, zeldzaam, in de zomer zochten.