Nog maar twee weken
Ongelovig kijken handen als blind
naar jaren, maanden en weken
nagels, niet gelakt, spitten
en draaien om en om
het voelt en voelt en voelt
ja het voelt als bijna niets
geen tijd meer te verliezen
om driehoekjes te plakken
iets meer pit in de pritt
verdorie, waar is die blauwe pen
hij schrijft zo soepel
alsof letters lijken te dansen
het past zo mooi bij dat rose
buiten klinkt een vrolijke bel
een lachende stem roept
hoi mam, ik kom even een kusje brengen
maar ik heb vandaag wel haast
Geplaatst in de categorie: emoties