Netgedichten

netgedicht (nr. 23.836):

Lichtdans

Daar waar zij legenden lazen
met een hartenklop van goud
verscheen zij op haar langste dagen
aan de luchten -stervenskoud

Verkondig nooit van haar verhalen
het is de nacht niet toevertrouwd

Zij is al oud -zij danst voor dwazen
die zich laven aan het mout
en aan hun kinderen vertellen
dat wie zwijgt zijn ziel behoudt

Zij wacht op woorden die verdwalen
rond het aangeknapperd hout

In barre nevels zal ze dansen
tot een weke ziel ontspoort
en zal ze nemen -wat ze wilde
om te slapen -ongehoord

Verkondig nooit van haar verhalen
zelfs niet het kleinste woord

En toch -wie haar hier zag verschijnen
zal beamen -na één nacht
zo hier met haar te willen sterven
in haar goddelijke kracht

Om dat wat leefde aan verhalen
die verwaaiden in de Noord
om dat wat sprak tot de verbeelding
en door een ander werd gehoord