Alle inzendingen over aurora borealis

Gordijnen van licht Aurora Borealis Een hemels gedicht…

Aurora Borealis aureool Waar is die gouden zonnegloed gebleven De heerlijkheid, de glans die haar omstraalt Aurora Perestrojka parabool Ze noemde hem haar kleine man, idool Door supermaan bezeten, idolaat En dwangneurosen, lichte paranoia Geobsedeerd en manisch-depressief Sprekend en publique in 't offensief Gedreven, voortgejaagd door…

mijn oren Nieuwe composities Zijn zo aan mij besteed En dat nu dan in de Uylenburgh Ik voel me verbonden Met muziek en mensen Zeker ook met oude(re) mensen Verzorgd in de Uylenburgh De pianoklanken vullen De smaakvolle huiskamer Met een verrassende akoestiek in de Uylenburgh César Lüttger speelt bracht me naar het Noorderlicht ‘Aurora…

In de dageraad van het noorden Was ik op zoek naar jou Was ik op zoek naar woorden Omdat ik van je hou In de dageraad van het noorden Liep ik langs de velden Liep ik zonder woorden Terwijl ik sterren telde. Aan de donkere hemel zweefde het licht Golvend in het groen Golvend in het zicht Een mysterieus visioen Ik volgde het licht dat…

Daar waar zij legenden lazen met een hartenklop van goud verscheen zij op haar langste dagen aan de luchten -stervenskoud Verkondig nooit van haar verhalen het is de nacht niet toevertrouwd Zij is al oud -zij danst voor dwazen die zich laven aan het mout en aan hun kinderen vertellen dat wie zwijgt zijn ziel behoudt Zij wacht op woorden…

ze proeft gulzig Homerus' bronsgroene woorden met haar zachtsmeulende, intens roze lippen, terwijl haar sterke, slanke handen teder het vroege, gezeefde morgenlicht strelen, tot het van rood naar dieprood kleurt loom en traag strekt ze haar mooie lijf, de ronding van haar borsten zoekt uitdagend de stralen van de zon, een helder flonkerend…

Zij kleedt de nacht uit en zaait herinneringen hij vertrekt minzaam…

het wiegt en weegt haast niets als meeuwen, langs hun kustlijn op thermiek, de zonnewende nog in oorsprong licht een mooi gezicht tekent zich af, langs Noordelijke lijnen breekt haar kleur in golven, volle-manig rond haar aangevroren graf haar haren en haar lach, vertekenen in rood de stille dood van oude winters…

Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Je bent mijn Eos Mijn dageraad Aurora morgenstond Opkomst der zon Die jou heeft gewekt Uit jouw sluimer gehaald Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Haal mij uit mijn dromen Haal mij uit mijn slaap Aurora wil Dat je bij me komt En dat je mij wakker maakt…

In het licht van de maan volgt hij zijn schaduw Denkend aan haar die hem moest laten gaan Haar lippen smachten verwachtingsvol liefde Haar vulva verlangt niets, niets dan waardigheid Die de eigenaar van de schaduw haar niet kon bieden Gekrenkt En geconcentreerd, maar verzwakt, zwalkt hij verder Op zoek naar geborgenheid, warme vleugels. Traan…

Door liefde verblind. Aan jouw verwachtingen voldoen. Mezelf willen overtreffen. Verlangend naar een eerste zoen. Tot ik ziek werd van verdriet. Ook al zag je het niet. Voel ik me als herboren. Of ik je nu wel of niet kan bekoren. Tevreden met mezelf. En jouw liefde zal altijd bij me horen.…

Een mysterie dat onopgelost blijft een leegte die gevuld zou moeten worden door jouw herinnering die steeds bovendrijft Ik schud mijn kaarten maar alleen de boer valt te beklagen en de ouden der dagen kunnen mij verklaren waarom hij verdween En het licht dat hierbij verscheen verlaat mij nooit meer ook al bedriegt het me steeds weer…

Je ziet jezelf Jij ziet jezelf Maar wie kijkt naar jou? Wie stopt er niet bij de oppervlakte en Ziet een stukje verder dan je zou Hopen dat jezelf niet zakte Naar diezelfde onbegrijpendheid Als niemand ziet waar jij voor vecht Als niemand ziet dat het je spijt Dat alles niet echt Maar in je hoofd Want wat is oprecht En wat had je aan jezelf…

Aanzwellende stortvloed overstromend land schreeuw het uit dreunend galop dan machtige paarden verlamd van angst Aurora Kretenzers hoe lang nog Zwaard blijf je razen…

Mijn kleinkind met haar appelwangen oranje jack en kleurstrings in het haar komt mij vanmorgen door het raam verrassen toevallig keek ik om en zij stond daar haar blauwe fiets bracht haar ook deze morgen van huis naar school, hier bij mij om de hoek niet eerder kwam zij zelf om me te groeten dit is haar eerste zelfbedacht bezoek ik kus haar…

Zodra zij glimlacht, plaatst zij zich in de tijd, worden rimpels geteld op haar voorhoofd en om haar ogen kraaienpoten na souplesse van een jonge naar karnemelk ruikende huid Haar liefhebben is als wachten op een zonsopgang, die zich in rosse, zachte passie verliest zichzelf hervindt en in de morgen opnieuw zichzelf in licht hervult…

Ik weef een web van licht aan de hemel die baadde in duister, de dag groeit langzaam een gezicht en een stem aan verscholen gefluister. Ik schenk kleur aan de druppel van dauw die hangt in ’t ontluikende land en schoonheid en kracht aan de vrouw wier licht in de avond gestrand. Waar mijn stralen de ochtendstad strelen waart mijn zachtste…

Niet alle sterren gaan uit dromen ze maken plaats voor ruimte, dingen herinneringen geven een slinger aan dat wat komen gaat in afwachtende stilte om haar te zien gaan, warme schaduw van schoonheid en dauw bloesem van de dag, opspringend uit de vacht van de nacht. Een lied zwelt aan en zij komt op in haar mantel van licht.…

Drachten soest vredig bij stille dageraad. Hoge gebouwen staan dof te wachten; kleine huizen tonen eeuwige krachten: nietig leven, dat bestendig bestaat. Lome wolken, in plechtig grijs gewaad, hangen laag boven de schaduwstad, trachten haar te houden onder sluimernachten, maar zeilen weg, na wijs beraad. De bleekblauwe lucht baart van lieverlee…

Als een geel oormerk hangt zij aan mijn dichtwerk In psychedelie overmant mij haar evangelie Als een sequoia vertakt zij zich in mijn aurora Als de biceps van verleiding als adrenaline-verbreiding Zij is de gaarkeuken van mijn innerlijke vertrekken ik loop op zes cilinders met vierentwintig kleppen... ...oogkleppen…

Ze straalde als de dageraad, dus u dacht: Kijk, Aurora!’ ‘Een aardigheidje’, zei ze zacht. ‘Tot ziens. Ik heet Pandora.’…

Oerknal oorsprong genesis Sol dag oog tijd leven licht Iustitia Solarium Helios le roi soleil Apollo plexus ikaros Aurora farao terras Lux aeterna babylon…

Zoals wij half november ieder jaar De aankomst van de Sint per stoomboot vieren Zo staan nu op de kade alle Ieren Met kloppend hart en vol verwachting klaar. "Zie ginds komt", zingt een vrouwenkoor spontaan, "Uit Holland de abortusboot al aan."…

Omringd door planten organismen zonder dimensie meebuigend met de wind vorm ik het onkruid dat uitreikt naar de grenzen van onze tuin zoekend naar vragen en antwoorden en naar wie ik ben…

Je ziet ze lopen. Het pak binnenstebuiten, sokkenrafels om de kuiten. Alsof wij meegaan in die waan van dat omgekeerde bestaan, waarin zij met een mooi hoedje pogen met ons door het leven te gaan. Ik ben immers nimmer bedrogen met de focus op d'ogen, dus trek dat pak normaal aan!…

ongetwijfeld maf vraag ik mij dikwijls af of de Eeuwige met ons speelt ons in groepen heeft verdeeld hoe anders te bevatten dat ene, dat zuivere, datte herkenning, verhelderend als licht als ik een ander bezie, maar tevens mijn gezicht…

met het knipperen mijner ogen enkele weken gezwind vervlogen terwijl al die tijd mijn sympathie en dank, hand in hand lijdzaam vertoefden in mijn binnenkant maar nu een uitingsvorm betogen Bij deze…

aan het einde van de dag verdelen strepen je huid breken centimeters je lange haar het uur trekt langzaam aan op de hei zie ik ogen de paarse zee worden jouw rug die langs mijn hand loopt tekent het land dat we bevolken vanaf het bankje waar we zitten hangen we onze ogen in de bomen we herinneren ons die plek waar jij de wolken vergat…

zwaartekracht valt als appels van de boom ongeremd door ongerijmdheid in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent zonder weet van afstand, bij wijze van spreken ik schijn de middernachtzon te kunnen zien om de hoek in de schaduw van donkere bossen in nieuw licht van oude kennis er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog dan vreet…

alles aan en hoe ontsnappen aan het dagelijkse kleinhoudritueel In verre boreale oorden blinkend goud dat naar haar smacht speelt stoere ritmes op zijn basgitaar Ruige blues met veel gevoel ik haal je op ik neem je mee dat is zijn streven en haar doel in media vita tot den doet Toch denkt ze na hoopt en verwacht van verre blanke borealis…