Versmallen tot een entiteit
Ik hing te hangen
tussen
twee eindeloze punten
de aarde schoffelde
wat ongerijmdheden
ze trok de pij
van de zuivering aan
zij zaaide het onder mij uit
als een lint van de twijfel
mijn blik schoot vol
op het stenen bed
van de schuld
en het tablet kleurde rood
ik gorgelde wat wanklanken
door onbestaande tunnels
waardoor hemel en hel welfden
om ongezien te trouwen
ik versmalde
tot op het bot op mijn tong
want niemand zou begrijpen
waarom ik hier hing te hangen
*
De zee voer haar kinderen uit
tot ze elkeen een ark bewoonden
ze zou haar haarvaten uitkammen
tot het laatste restje éénlingen
Geplaatst in de categorie: algemeen