Netgedichten

netgedicht (nr. 25.949):

Een helling vol beloften

ik heb mijn tuinen ingericht
steen heeft mij zijn kleur gegeven
ik streel de wind met mijn muziek
in rotsen gaat mijn stemming leven

ik heb mijn handen leeg
een helling vol beloften
mijn ravijnen zijn te geef
daar stort ik mijn gedrochten

de hamers zingen vormen
mijn zaag jankt het profiel
uit de ogen spreken normen
hun geest is nog dociel

ik polijst ze met mijn ogen
kus de toekomst op hun wang
hun liefdes hebben ze gelogen
intimiteiten waren dwang

hun beeld staat trots te tanen
maar de levens zijn verspeeld
mijn verdriet verliest de tranen
die ik met niemand heb gedeeld