Netgedichten

netgedicht (nr. 26.328):

Het roze vonkt in hoge lucht

een oogopslag
als dromen zijn verdwenen
geen licht zoals verwacht
de ochtend is heel traag verschenen

het roze vonkt in hoge lucht
sterren worden met de zon geblust
vogels kwinkeleren als
het donkergrijze is gevlucht

ik lees de dag na mijn ontwaken
de middag in het ochtendlicht
de avond is nog wit gelaten
omdat het licht daar donker is

ik tel de uren in ontmoeting
lach teveel en praat voorbij
we eten samen na begroeting
je geeft jouw ogenblik aan mij

we spreken af de avond op te lichten
ze kent de nacht niet van dichtbij
ik dans het kaarslicht uit je ogen
de wereld gaat ons straks voorbij