Een vage troost
in het lopen
liet je me alleen
een handvol vergezichten
in lucht waaruit
de zon verdween
als ik mijn blikken richtte
je stapte op omdat
je mij niet langer koos
je schaduw was een vage troost
ik gaf je ziel
je werd opnieuw geboren
een blauwe bloem boven het koren
ik lichtte op
gaf jou mijn sluiers van plezier
je boosheid vond een lege dop
nog ben ik hier
jij daar maar niet getekend
vergeten we elkaar in niet meer wetend
Geplaatst in de categorie: liefde