Netgedichten

netgedicht (nr. 26.746):

Droom je op terrasjes

zomaar zitten en schrijven
dromen en drijven
nergens op letten

associëren en proeven
niets meer hoeven
tijd in stukjes breken

vandaag en morgen vergeten
alleen maar jij en wij
en handen op een toetsenbord

ogen die verdwalen
de lente achterhalen
in het jonge groen

lachend naar de benen kijken
die hun wit in eerste bruin
vertalen zonder panty’s in de zon

ik droom je op terrasjes
met een lome wind
de koffie is wat slapjes

maar het kijken wint
de schaterlach die klatert
tegen gevels zonder raam

de jonge kinderen met hun
juffrouw roepend zonder naam
in kindertaal die zij alleen verstaan

bomen met brutale vogels
pikkend naar gebak een oude man
zijn broek wat afgezakt ja dit is zwak

ik lach en schrijf voor me heen
glimlach weer om dat terras
waar we samen zitten in de lente

van gisterenavond toen de regen
ons kwam storen met wat druppels
uit de lucht we zijn gevlucht

hebben gewandeld en gezwegen
er was regen en geen woord
alleen je hand en ogen

ze bewegen in gedachten
samen wachten op de woorden
die we horen maar niet spreken

omdat stemmen ons ontbreken
we hebben alles in de hand
ons hart nog in verband het heelt