Puk

Zij pakt mijn hand en draait haar hoofdje opzij
het lijkt wel of ze het leven lachend wil roepen
maar haar mondje, heel even geopend, sluit
geen woord meer buiten, het krijt, kleurrijk
verscholen in haar handjes, verkruimelt
zacht de kleuren die de stoeptekening
glashelder op zouden moeten fleuren
maar de tegels blijven grijs, angstig grijs

Schrijver: metha, 21 augustus 2009

methaoudshoornmsn.com

Puk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 113