Ganzenbord
ik kriebel mijzelf eens vaker
dan begin ik vast te lachen
al het jaren stof verzamelen
van ernst en dagelijkse plicht
mag echt wel eens verwaaien
de dood speelt met ons mee
ziet ons boompje wisselen
het liefst doe ik het met vreugde
al valt wel hier en daar een traan
pion ben ik op het levensbord
wie rolt toch steeds die dobbelsteen
is de vraag van begin tot eind
Zie ook: http://www.waaier.com
Schrijver: Marion Spronk, 14 december 2009
Geplaatst in de categorie: filosofie