duo-gedicht: doorzien
al fluistert het land godverlaten
onder voorbijtrekkende wolken
dat vaagheid dwaalt rond de einder
krijst de eens zo smeuïge aarde
een gebarsten ziltheid van kolkende vuurzee
jouw glimlach blijft
en wanneer ik jou mijn gedachten geef
zal de akker dan, waar wij ooit druiven plukten,
opnieuw in alle heftigheid kleuren mengen
van verschroeid bruin naar warm rood
zal jij dan nog in mijn waanzin willen wonen
kussenzacht, mij geluidloos begrijpen
of zal tijd gewoon een toeval worden
in het huis van stilte;
het zware onvruchtbare zaad achterlatend
in de eerste duisternis
zal jij dan in mijn verhaal willen blijven
en in jouw lieve glimlach
* duo-gedicht van Laurens Windig en kerima ellouise *
Inzender: kerima ellouise en laurens windig, 14 december 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Een warm gedicht.