Netgedichten

netgedicht (nr. 32.615):

- Het pad van Eden -

Het verloren kind,
dwaalde eenzaam op het rozenpad van Eden
langst het zacht kabbelende water
om de bijzondere waarde te zien
van alle paden,
de belangrijkste landschappen

van de binnenkamers van het hart
zou het thuiskomen,
vullen de ongekende behoefte

bereikte wandelend het einde
van dit mooie bochtige pad
het verhaal van God die hemel en aarde had.

Langst weelderige groene vlakten,
stonden verwaarloosde mensen toen te grazen
om alle anderen onjuist te beoordelen,
liefde kon zelfs dit verdragen

vooraleer in de zure paradijsappel te bijten
en aan de zoektocht te beginnen...
om diepere waarheid te beminnen

die op zovele paden
en op de meest onvoorstelbare plaatsen
gekozen lessen tijdelijk vergeet

om naar wijs besluit
tot de eenvoud in geluk terug te keren.