- Mijn ogen zochten glimlach -

Mijn ogen zochten glimlach,
in elke lijn, in elk waar woord

voelde de min-kant
de rechtvaardigmaking,
een zwakheid in je eigen denken

de stalen geharde blik volgde
het zien van ‘geen schuld’...

dat jij mij zou kunnen vergeven,
gedachten van beperking en angst,
zo ik verzwegen was in verborgenheid

in aller namen voelde ik je zucht,
gevolgen van de verkeerde daad,
voelden schuldig zonder schuld

in aller blikken van je gedachtelichaam,
zag ik schaamte, ja schuchterheid
vergiffenis van schuld
diende alleen maar het eigenbelang

wilde behagen, wilde groeien..
mijn wens was liefde,
als genadevol geschenk ontvangen

ik kende niet je achtergrond..

Schrijver: Sabrina Bielac, 22 september 2010

Siasdreamshotmail.com

gedachtelichaam glimlach psychologie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 156